Myrsky
kun huonot päivät päihittävät hyvät
ja kauniit kasvosi vääristyvät
etkä totuuksia osaa ominas pitää
eikä sydämessäsi liikahda mitään
etkä vierelles tahdo kutsua ketään
kun mietteesi mustimmat maan poveen vetää
kun voimattomuus on olemuksesi herra
etkä keskustella jaksa hetken verran
kun tuhoisa taivas on kaikkeutes yllä
minä näen sen hyvin ja käsitän kyllä
ja kanssasi kiroan elämän ilveet
ja luoksemme pyydän nuo synkimmät pilvet
ne pisaroi, tihuttaa, salamoi
myrskyn nostattaa
ja myrsky huuhtoo jälkesi niin
ettei suru voi löytää sinua
myös läheiseen ihmiseen pettyä saat
helpot huijaukset haaskalintua houkuttaa
niin tuo ystävä hyvä sun sydämees pesi
että hänelle uskoit myös luottamuksesi
hän luottamustas niinkuin jätteitä vaali
tuo ystävä niinkuin sika tai sakaali (syöpä tai spitaali)
sen myötä et helposti ihmiseen luota
vaan tulee se aamu kun et mieti tuota
kun turhuuden turhuutta mieti et illoin
ja yhtenä ylväänä nousemme silloin
ja jätämme kauaksi taaksemme heidät
ja nauramme kun myrsky tavoittaa meidät
ja pisaroi, tihuttaa, salamoi
myrsky nousta saa
se myrsky huuhtoo jälkesi niin
ettei suru voi löytää sinua
kun masennus makaa pedin pohjalla
ja kaipaus kolkuttelee sen alla
sinä pyörität mietteitä joissa oot maannut
toivoen ett' oisit takaisin saanut
ees muutamat minuutit, tunnit tai päivät
ja sanoa sanat jotka ilmaan jäivät
ja koskettaa elävää ihoa vielä
ja palata kotiin ja hän olis siellä
ja kertoa kuinka on rakkain ja parhain
ja yhdessä surra ett' lähti niin varhain
minä kanssasi kiroan elämän lakia
tummimmat pilvetkin itkee sen takia
ne pisaroi, tihuttaa, salamoi
myrskyn nostattaa
ja myrsky huuhtoo jälkesi niin
ettei suru voi löytää sinua
kun pelkäät että sulle jäi vain jämä
että petosta on ihmisen elämä
minä lakaisen roskat ja puhdistan pöydän
ja toivon rippeitä nurkista löydän
ja vien sinut parhaiden ystävien luokse
jotka eivät milloinkaan karkuun juokse
jotka avosylin sinut vastaanottaa
niin muistat myös sen että hyvyys on totta
ja unohdat pettymykset, turhat työskin
näet elämän arvon ja omasi myöskin
ja saapua saavat nuo synkimmät pilvet
ja ilmatarten inhottavimmat ilveet
ja pisaroi, tihuttaa, salamoi
myrsky nousta saa
myrsky huuhtoo jälkesi niin
ettei suru voi löytää sinua
Tempestade
quando os dias ruins superam os bons
E seu lindo rosto se distorce
Você não consegue manter as verdades como suas
E nada se move em seu coração
Você não quer chamar ninguém para perto
Quando seus pensamentos mais sombrios te puxam para o fundo da terra
Quando a impotência é o senhor da sua essência
E você não consegue conversar nem por um instante
Quando o céu destrutivo está sobre tudo
Eu vejo bem e entendo
E com você eu amaldiçoo as ilusões da vida
E peço que aqueles nuvens mais sombrias venham até nós
Elas pingam, chuviscam, relampejam
Levantam a tempestade
E a tempestade lava suas marcas de tal forma
Que a tristeza não pode te encontrar
Você também pode se decepcionar com alguém próximo
Falsas promessas atraem a ave de rapina
Então aquele bom amigo fez um ninho em seu coração
Que você confiou também sua confiança
Ele cuidou da sua confiança como se fosse lixo
Aquele amigo como um porco ou um chacal (câncer ou lepra)
Com isso você não confia facilmente nas pessoas
Mas chega a manhã em que você não pensa nisso
Quando você reflete sobre a futilidade da futilidade à noite
E juntos nos levantamos com dignidade
E deixamos para trás aqueles que estão longe
E rimos quando a tempestade nos alcança
E pingam, chuviscam, relampejam
A tempestade pode se levantar
Essa tempestade lava suas marcas de tal forma
Que a tristeza não pode te encontrar
Quando a depressão repousa no fundo da cama
E a saudade bate à porta
Você gira pensamentos onde esteve deitado
Esperando que pudesse voltar
Nem que fossem alguns minutos, horas ou dias
E dizer as palavras que ficaram no ar
E tocar a pele viva ainda
E voltar para casa e ele estaria lá
E contar como é o mais querido e o melhor
E juntos lamentar que partiu tão cedo
Eu amaldiçoo com você a lei da vida
Até as nuvens mais escuras choram por causa disso
Elas pingam, chuviscam, relampejam
Levantam a tempestade
E a tempestade lava suas marcas de tal forma
Que a tristeza não pode te encontrar
Quando você teme que só restou o resto
Que a vida humana é uma traição
Eu varro o lixo e limpo a mesa
E espero encontrar restos nos cantos
E te levo para perto dos melhores amigos
Que nunca vão correr de você
Que te recebem de braços abertos
Assim você também se lembra que a bondade é real
E esquece as decepções, os trabalhos em vão
Você vê o valor da vida e o seu também
E aquelas nuvens mais sombrias podem chegar
E as ilusões mais nojentas do ar
E pingam, chuviscam, relampejam
A tempestade pode se levantar
A tempestade lava suas marcas de tal forma
Que a tristeza não pode te encontrar
Composição: Jarkko Martikainen