Een Beetje Meer Alleen
Mijn dochter werd geboren
Mijn vader die ging dood
zo worden mensen ouder
zo worden kinderen groot
Verdriet is zoals vreugde
lach door je tranen heen
een beetje minder jeugdig
een beetje meer alleen
Mijn papa is een foto
bij moeder op de kast
in een huis dat veel te ruim wordt
waarin ik niet meer pas
en Kerstmis rond de tafel
wordt nooit meer als voorheen
er rust op ons een schaduw
een beetje meer alleen
Wie leefde trok de sporen
voor al wie achterbleef
We blijven stemmen horen
Al zijn ze er niet meer
Wie kan er aan ontkomen
we worden allen wees
de dochters en de zonen
een beetje meer alleen
Um Pouco Mais Sozinho
Minha filha nasceu
Meu pai se foi
Assim as pessoas envelhecem
Assim as crianças crescem
A tristeza é como a alegria
Sorria entre suas lágrimas
Um pouco menos jovem
Um pouco mais sozinho
Meu pai é uma foto
Na estante da mamãe
Em uma casa que está grande demais
Onde não me encaixo mais
E o Natal em volta da mesa
Nunca mais será como antes
Paira sobre nós uma sombra
Um pouco mais sozinho
Quem viveu deixou marcas
Para todos que ficaram
Continuamos ouvindo vozes
Mesmo que não estejam mais aqui
Quem pode escapar disso?
Todos nós ficamos órfãos
As filhas e os filhos
Um pouco mais sozinhos