La virbovo kaj la luno

O Touro e a Lua

La virbovo kaj la luno

A lua se penteavaLa luno sin estis kombanta
No espelho do rioEn la spegulo rivera
O touro a espiavaVirbovo ĝin estis gvatanta
Numa doce noite de verãoEn milda nokto somera
Quando veio a branca manhãKiam venis la blanka mateno
Desapareceu a lua da correntezaMalaperis la luno de fluo
O touro, como numa arena,La virbovo kiel en areno
Investiu para a frente com barulhoRekte ŝturmis antaŭen kun bruo

O touro que se apaixonou pela luaLa virbovo kiu ekamis la lunon
E foge durante a noite do curralKaj forkuras dum la nokto el bovej'
A papoula cheirosa e a ameixaLa odora papaveto kaj la pruno
Perfumam o campo perfeitamenteJen parfumas la kamparon bone plej
Alecrim das montanhas na beira do rioRosmareno de montaro al rand' de river'
As estrelinhas agora se banham numa cor prateadaLa steletoj ĝin nun banas en arĝenta koloro
O touro destemido e de gênero valenteLa virbovo kuraĝega kaj de brava genero
Memórias da lua conserva no coraçãoMemoraĵon de la luno konservas en la kor'

A lua pela noite chegaLa luno dum nokto alvenas
Da profundeza infinitaEl la profund' infinita
O touro a espia e desanimaVirbovo ĝin gvatas kaj splenas
Escondido entre os ramosInter la branĉoj kaŝita
No meio do espelho do rioEn la mezo de riverspegulo
Enquanto a lua, em sono, agora respiraDum la luno en dormo nun spiras
O touro, como um guardião,La virbovo kiel gvardiulo
A observa e tristemente suspiraĜin rigardas kaj triste sopiras