395px

Galícia

Juan Pardo

Galicia

Donde el fuego dibuja flores entre ceniza
donde el cielo y las gaviotas pintan la brisa
donde el traje de novia es verde
y la esperanza ya tiene prisa
hay una tierra y un mar muy fuerte
como una sonrisa.
El otoño, un adios profundo y un perro solo
el anuncio de aquella noche que nunca termina
la mirada que no promete
por no atreverse a romper la magia
pero que espera y sigue esperando
eso es Galicia.
Miña terra das saudades
eu te traio unha sonrisa
e un cachiño de morrriña
para aqueles que me escoitan
lonxe da terra querida.
Miña terra das saudades
cando xa non teña vida
quero que me leven onda ti me podas apertar
miña terra queridiña
miña nai nosa Galicia.
Una vieja contaba historias y un niño duerme
la mañana se sorprendia
de que la noche no se escondiese.
Nuestra ropa duerme en el suelo
y las campanas llaman a misa
llevo Galicia dentro del alma
siento Galicia.
Miña terra...

Galícia

Onde o fogo desenha flores entre cinzas
onde o céu e as gaivotas pintam a brisa
onde o vestido de noiva é verde
e a esperança já tá com pressa
há uma terra e um mar bem forte
como um sorriso.
O outono, uma despedida profunda e um cachorro sozinho
o anúncio daquela noite que nunca acaba
aquele olhar que não promete
por não ter coragem de quebrar a magia
mas que espera e continua esperando
isso é a Galícia.
Minha terra das saudades
eu trago pra você um sorriso
e um pedacinho de morrinha
pra aqueles que me escutam
longe da terra amada.
Minha terra das saudades
quando eu já não tiver vida
quero que me levem pra você me apertar
minha terra querida
minha mãe, nossa Galícia.
Uma velha contava histórias e uma criança dorme
a manhã se surpreende
que a noite não se esconda.
Nossas roupas dormem no chão
e os sinos chamam pra missa
eu levo a Galícia dentro da alma
e sinto a Galícia.
Minha terra...

Composição: