Tradução gerada automaticamente

Maidin Luan Chincíse
Karan Casey
Maidin Luan Chincíse
Maidin Luan Chincíse labhar an síofra sa ngleann
Do bhailíodar na cága chun ábhacht a dheanamh ann
Do chruinníomar ina dtimpeall is do lasamar ár dtinte
Is do thógamar ceo draíochta go haoibheann ós a gceann
Is mó baile margaidh is cathair aoibhinn cheoil
Agus cúirt agus na Sasanaigh chun seasamh ann 'n ár gcomhar
Beir scéala cruinn abhaile uainn Dé Domhnaigh go dtí an Aifreann
Gur chun sléibhe a chuireadh chun realta sinn 'n ár seasamh ins an gleo
Do tháinig aniar ó Chonnacht chughainn céad is mile laoch
An oiread céanna ó Ulaidh chughainn i bhfoirm cheart 'is i bhfaobhar
Suaimhneas lae níor tugadh dóibh gur bhuaileamar bualadh 'is fiche orthu
Mo léan mar sileadh fuil 'is coirp ár bhfear i ndeireadh lae
Beir scéala suas chun Mumhan uainn a run ghil 's a stór
Agus inis an scéal faoi chumha dhóibh go bhfuil an sciúirse 'nár gcomhar
Is mó leanbh fireann fionn geal agus ainnir mhilis mhúinte
Is ógfhear cliste lúfar san úir uainn ag feo
Mo léan ar an Mumhain nár éirigh nuair d'adhnamar an gleo
Faoi airm ghreanta ghreadhnmhar i bhfagairt acu 'nár gcomhar
D'fhágadar go tréith sinn is neart ár namhad 'nár dtimpeall
Ach grá mo chroí na Laighnigh b'iad d'adhain an tine leo
1
Manhã de Luan Chincíse
Manhã de Luan Chincíse, falando com a fada no vale
Teu lar na bagunça pra fazer barulho lá
Nos reunimos ao redor e acendemos nossas fogueiras
E levantamos uma névoa mágica, linda, sobre eles
É mais que um mercado, é uma cidade cheia de música
E um tribunal com os ingleses pra se firmar na nossa união
Leve a notícia precisa pra casa, no domingo, até a missa
Que é pra montanha que nos mandaram, pra brilhar na nossa posição no tumulto
Veio do oeste, de Connacht, mil e um heróis
O mesmo de Ulster, vindo em forma e em ânimo
A tranquilidade do dia não foi dada a eles, pois batemos com força neles
Meu lamento, como o sangue escorrendo, e os corpos dos nossos homens no fim do dia
Leve a notícia pra Munster, nossa luz clara e tesouro
E conta a história da tristeza deles, que a desgraça é nossa união
É mais que um menino forte, loiro e claro, e uma moça doce e educada
E um jovem esperto, ágil na terra, nos deixando
Meu lamento por Munster que não se levantou quando chamamos a confusão
Sob armas afiadas e mortais, abandonados na nossa união
Eles nos deixaram em desgraça, e a força do nosso inimigo ao nosso redor
Mas, amor do meu coração, os Leinsters foram quem acendeu o fogo com eles.



Comentários
Envie dúvidas, explicações e curiosidades sobre a letra
Faça parte dessa comunidade
Tire dúvidas sobre idiomas, interaja com outros fãs de Karan Casey e vá além da letra da música.
Conheça o Letras AcademyConfira nosso guia de uso para deixar comentários.
Enviar para a central de dúvidas?
Dúvidas enviadas podem receber respostas de professores e alunos da plataforma.
Fixe este conteúdo com a aula: