Kaldidalur
Ei voga sér að jökulrönd
Drottnar hvorki né djöflar
Lífsvon mín að engu varð
Í ferðalok svo þreyttur
Eintal óttans kvað sér hljóðs
Sáttur gaf upp andann
Gröf mín þar sem gafst upp hold
Í jökulsins langa dal og kalda
Ég veit ég aldrei kem til baka
Til baka heim til þín
Ég leggst í svefninn langa
Í friði og ró í Kaldadal
Dauðans hvíta hulan köld
Grænan gróður kæfir
Lífsins dagur stuttur er
Í jökulsins langa dal og kalda
Ég veit ég aldrei kem til baka
Til baka heim til þín
Ég leggst í svefninn langa
Í friði og ró í Kaldadal
Ég sef og aldrei dagar aftur
Nótt mín eilíf er
Ég leggst í svefninn langa
Í friði og ró í Kaldadal
Kaldidalur
Sem geleira de pesagem
Nem o Senhor nem os demônios
Minha vida foi perdida
Em uma viagem tão cansada
Os medos singulares ressonaram
Satisfeito desistiu do espírito
Meu túmulo onde eu desisti da carne
No longo vale da geleira e frio
Eu sei que nunca mais volto
De volta a sua casa
Eu durmo muito
Em paz e tranquilidade em Kaldadal
Caverna branca morta fria
Vegetação verde sufoca
O curto dia de vida é
No longo vale da geleira e frio
Eu sei que nunca mais volto
De volta a sua casa
Eu durmo muito
Em paz e tranquilidade em Kaldadal
Eu durmo e nunca mais os dias
Minha noite eterna é
Eu durmo muito
Em paz e tranquilidade em Kaldadal