Kaksonen
Sarvipäällä karvainen häntä roikkuu koipien välissä
Vuoren mustan sisässä se kulkee riiviö rinnan sisässä
Ja sillä on sisarensa Päivänsäde vankinaan, se pitää sitä omanaan
Vaan sitä uskalla ei kuin matkan takaa tuijottaa
CHORUS: Ja yötä yksin kulkee kaksonen
Maailman loppuun asti miettien
Mikä on outo tunne rinnassa
Ei raukka rakkautta tunnista
Kevät ei riisu hamettaan, odottaa valoa saapumaan, piilostaan
Sillä halla korpikuusen alla vain tiukentaa otettaan
Päivä riutuu vuoren sisässä, nuolee haavojaan, kuolee pois,
kun ei kaksonen tahdo käsistään päästää tätä kauneutta
CHORUS
Kun toinen riutuu pois, heikkenee,
niin toinen miettii miksi pahenee tuo outo tunne polon rinnassa
Ei raukka rakkautta tunnista
Ei silmä näy pimeässä, eikä kulkijasta tästä varjoa lankea
Ei hengityksen huurua näy, ei jälkeä jää kunse käy valkoista hankea
Päivänsäteen ottaa syliin, matka tuonen kylmiin kyliin alkaa ankea
On pimeä tie ja kyyti jäinen, vastassa joukko tuhatpäinen, kuolonkankea
Gêmeo
Na ponta dos chifres, um rabo peludo balança entre as pernas
Dentro da montanha negra, um demônio caminha no peito
E ele tem sua irmã, Raio de Sol, como prisioneira, ele a considera sua
Mas não se atreve a olhar de longe, como se fosse uma viagem
REFRÃO: E à noite, sozinho, caminha o gêmeo
Pensando até o fim do mundo
Qual é essa estranha sensação no peito
Nem o coitado reconhece o amor
A primavera não tira seu vestido, espera a luz chegar, de seu esconderijo
Pois a geada sob o pinheiro só aperta seu abraço
O dia se consome dentro da montanha, lambe suas feridas, morre aos poucos,
quando o gêmeo não quer soltar essa beleza de suas mãos
REFRÃO
Quando um se consome, enfraquece,
o outro se pergunta por que essa estranha sensação no peito do coitado
Nem o coitado reconhece o amor
Nenhum olho brilha no escuro, nem a sombra do viajante se projeta
Não há vapor da respiração, nem vestígios quando ele atravessa a neve branca
O Raio de Sol é acolhido, a jornada para os frios vilarejos do além começa triste
É um caminho escuro e a carona é gelada, esperando um grupo de mil cabeças, a morte é pesada