Portret Van Vader
De dag begint zoals alle anderen
Je start je op met koffie heel gewoon
Wat kan je stemming nog veranderen
En dan plotseling dan gaat de telefoon
Je zus met een paniekerige stem
Dat je vader in het ziekenhuis is opgenomen
Je kleed snel aan, kamt je haren neemt de tram
Je leven heeft nog nooit zo snel een wending genomen
Je wist het wel, hij was al maanden slecht
Soms kwam je thuis, dat hij je niet meer herkende
Dan hij zei: 'dag mevrouw, hoe komt u hier terecht
En zich vervolgens weer tot de kanarie wende
Maar dan waren er die dagen en dan had hij heel veel lol
Vertelde honderduit over Koos Reus en oude Arie
Dan ging hij samen met de fiets even kijken naar Schiphol
En dan genoot hij en floot naar de kanarie
En nu ligt hij in een ziekbed, de familie om hem heen
Hij kijkt apathisch en zijn ogen zijn zo groot
En je hoopt dat het nu nog niet is die onvermijdelijke dag
Maar je weet het wel
Het is zijn tijd, hij gaat nu dood
De dokter wil nog van geen opgeven weten
Als wij hem opereren is hij zo weer boven Jan
En eigelijk zou die dokter moeten weten
Wat wij al dagen zien, hij gaat er aan
In de kerk lees je een laatste afscheid
Iedereen in tranen maar jij houdt je groot
Met een snik zeg je dan de laatste woorden
In het besef hij is nu werkelijk dood
Dat is nu al weer een jaar geleden
Melancholiek kijk je naar de maan
En je denkt aan hoe hij was in het verleden
In de wetenschap dat hij hetzelfde had gedaan
Retrato do Pai
O dia começa como todos os outros
Você se prepara com um café bem comum
O que pode mudar seu humor agora?
E então, de repente, o telefone toca
Sua irmã com uma voz apavorada
Dizendo que seu pai foi internado
Você se veste rápido, arruma o cabelo, pega o trem
Sua vida nunca virou tão rápido
Você já sabia, ele estava mal há meses
Às vezes você voltava pra casa e ele não te reconhecia
Então ele dizia: 'oi senhora, como você veio parar aqui?'
E logo se virava de novo pra canário
Mas havia aqueles dias em que ele se divertia muito
Contava sem parar sobre Koos Reus e o velho Arie
Então ele ia de bicicleta dar uma olhada em Schiphol
E ele se divertia e assobiava pro canário
E agora ele está em uma cama de hospital, a família ao redor
Ele olha apático e seus olhos estão tão grandes
E você espera que ainda não seja o dia inevitável
Mas você sabe
É a hora dele, ele vai morrer agora
O médico não quer saber de desistir
Se nós operarmos ele logo estará de pé
E na verdade, esse médico deveria saber
O que já vemos há dias, ele está indo embora
Na igreja você lê uma última despedida
Todo mundo em lágrimas, mas você se mantém firme
Com um soluço, você diz as últimas palavras
Na consciência de que ele realmente se foi
Já faz um ano desde então
Melancólico, você olha para a lua
E pensa em como ele era no passado
Sabendo que ele teria feito o mesmo.