Kroegtafreel
Het is donker in de grote pan
de waardin die dempt het licht
ze haalt de glazen en de flessen op
en doet dat met haar vol gewicht
ik zit aan het tafeltje
in de hoek en merk nu pas
dat de poëzie ontstaat
aan een lege tafel met leeg glas
niemand om tegenaan te balken
geen drup meer in het kristal
geen zin om naar huis te zwalken
en mijn jas ligt al in de hal
Het is donker in de grote pan
de waardin die dempt het licht
ze haalt de glazen en de flessen op
en doet dat met haar vol gewicht
ik zit aan het tafeltje
in de hoek en merk nu pas
dat de poëzie ontstaat
aan een lege tafel met leeg glas
Mijn hoofd tolt op mijn ledematen
mijn jas ligt al op straat
de kost gaat uit voor de baten
het is donker en het is laat
Het is donker in de grote pan
de waardin die dempt het licht
ze haalt de glazen en de flessen op
en doet dat met haar vol gewicht
ik ga van mijn tafeltje
in de hoek en wordt wat wee
want er is poëzie ontstaan
aan een lege tafel in leeg café
Café Vazio
Está escuro na grande panela
a dona do bar apaga a luz
ela recolhe os copos e as garrafas
faz isso com todo seu peso
estou na mesinha
no canto e só agora percebo
que a poesia surge
em uma mesa vazia com copo vazio
ninguém para desabafar
nenhuma gota no cristal
sem vontade de voltar pra casa
minha jaqueta já está no hall
Está escuro na grande panela
a dona do bar apaga a luz
ela recolhe os copos e as garrafas
faz isso com todo seu peso
estou na mesinha
no canto e só agora percebo
que a poesia surge
em uma mesa vazia com copo vazio
Minha cabeça gira nos meus membros
minha jaqueta já está na rua
a conta sai mais cara que o lucro
está escuro e já é tarde
Está escuro na grande panela
a dona do bar apaga a luz
ela recolhe os copos e as garrafas
faz isso com todo seu peso
eu saio da minha mesinha
no canto e fico meio tonto
pois a poesia surgiu
em uma mesa vazia em um café vazio