De klokken van Kockengen
Je bracht me naar de polder, naar de wolken, de zon
Naar de dotters en de reigers
En ik keerde niet om
En de westenwind blies
Over winst en verlies
Blies de tranen in m'n ogen
Om ze daarna weer te drogen
Bracht de klokken van Kockengen in beweging voor jou
En de kikkers van Portengen kwaakten voor jou
En het riet boog zich neer in wind en in weer
In een buiging, in een buiging voor jou
Je bracht me naar de polder, naar de eenden, het gras
Naar de lelies en de vissen
En ik wist waar ik was
En de westenwind blies
Over winst en verlies
Blies me in je open armen
Om me daar weer te verwarmen
Bracht de klokken van Kockengen in beweging voor jou
En de kikkers van Portengen kwaakten voor jou
En het riet boog zich neer in wind en in weer
In een buiging, in een buiging voor jou
Je vond een plek voor ons twee tussen vroeger en later
Waar de avondzon rood is in het donkere water
Een zwaluw stijgt op en de wind legt zich neer
En al regent het morgen, het is morgen mooi weer
Want zolang de klokken van Kockengen luiden voor jou
En de kikkers van Portengen kwaken voor jou
Het riet zich voor je neerbuigt in wind en in weer
Hoef ik niets meer, hoef ik niets meer, niets meer
As Sinfonias de Kockengen
Você me levou para a planície, para as nuvens, o sol
Para os lírios-d'água e as garças
E eu não olhei pra trás
E o vento oeste soprava
Sobre ganhos e perdas
Soprava as lágrimas nos meus olhos
Pra depois secá-las de novo
Trouxe as sinfonias de Kockengen em movimento pra você
E os sapos de Portengen coaxavam pra você
E o junco se curvava na chuva e no vento
Em uma reverência, em uma reverência pra você
Você me levou para a planície, para os patos, a grama
Para os lírios e os peixes
E eu sabia onde estava
E o vento oeste soprava
Sobre ganhos e perdas
Soprava em seus braços abertos
Pra me aquecer de novo
Trouxe as sinfonias de Kockengen em movimento pra você
E os sapos de Portengen coaxavam pra você
E o junco se curvava na chuva e no vento
Em uma reverência, em uma reverência pra você
Você encontrou um lugar pra nós dois entre o passado e o futuro
Onde o sol da tarde é vermelho na água escura
Uma andorinha sobe e o vento se acalma
E mesmo que chova amanhã, amanhã vai fazer sol
Pois enquanto as sinfonias de Kockengen tocarem pra você
E os sapos de Portengen coaxarem pra você
O junco se curvar pra você na chuva e no vento
Não preciso de mais nada, não preciso de mais nada, nada mais