Hengelen
Ergens in een negorijtje in de buurt van Appelscha
Was een ongewone actie te bespeuren
Want de visclub 'Aas en Vriendschap', zetelend in de Jordaan
Zou een grote hengelwedstrijd doen gebeuren
Stoere huisvaders met hangsnorren in oud Chinese stijl
Dikke ankerkettings op gevulde buiken
Stonden loerend aan de wallekant met hengels in hun hand
Tussen stillevens van tonnetjes en kruiken
De dobbers deinden in het riet
En dertienstemmig klonk hun lied
refrain:
Hengelen, hengelen, hengelen, aan de waterkant
Hengelen, hengelen, hengelen, tussen 't boerenland
Vroeg in de kleren en vroeg uit de kooi
't Zonnetje schijnt en de lucht ruikt naar hooi
Hengelen, hengelen, hengelen
Heng'len is zo mooi
Ome Dorus blies als voorzitter een martelarenkreet
Op een kinderentrompet uit een bazartje
Dat stond in de statuten, 't was het algemene sein
Dat de wedstrijd moest beginnen met een klaartje
Lange Toon had nog een theepotje voor zijn privegebruik
En daar stond ie zo in tempo aan te likken
Dat de madeliefjes welkten, door zijn ademtocht beroerd
En een baarsje in zijn netje lag te hikken
Doch lyrisch klonk langs sloot en plas
Zijn volle graanjenever-bas
refrain
Loense Nelis had zijn deeg, bereid naar een geheim recept
In zijn wang opdat geen mens er aan kon komen
Iedere keer als hij een deegje aan zijn vishaak wilde doen
Werd die deegbal even uit de safe genomen
In het hete van de wedstrijd slikte hij die aasbal in
Doch beneveld door diverse oude klaren
Stond ie woedend te beweren: Die was uit zijn wang gejat
Wijl er zakkenrollers in 't gezelschap waren
En spoedig lagen tussen 't kroos
Zes lieden zwaar bewusteloos
refrain
Midden in de massaslachting klonk de stem van Ome Hein
"Mot dat zo nou mannen, broeiers, hier vergaderd
Leg toch bij, wij zijn toch uit, nou zien en voelen jullie niks
Van het wonder der natuur dat ons hier nadert
Ruisend zweeft het op ons aan, ik word er koud van langs mijn rug
O! De schoonheid der natuur ontroert mijn ziel zo"
Ieder keek wat hij bedoelde en de stemming werd plots mild
Want het was een boerenmeid van honderd kilo
Toen was de blijheid weer hun deel
Ze neurieden sentimenteel
refrain
Pesca
Em algum lugar de um vilarejo perto de Appelscha
Havia uma ação incomum a ser notada
Pois o clube de pesca 'Isca e Amizade', sediado na Jordaan
Faria uma grande competição de pesca acontecer
Pais durões com bigodes ao estilo chinês antigo
Com correntes de âncora pesadas em barrigas cheias
Estavam espreitando à beira do rio com varas na mão
Entre naturezas mortas de tonéis e jarros
Os flutuadores balançavam na junça
E em uníssono soava sua canção
refrão:
Pescar, pescar, pescar, à beira da água
Pescar, pescar, pescar, entre a terra dos fazendeiros
Cedo na roupa e cedo fora da cama
O sol brilha e o ar cheira a feno
Pescar, pescar, pescar
Pescar é tão bonito
Tio Dorus assoprou como presidente um grito de mártir
Em uma trompete de criança de uma barraca
Isso estava nos estatutos, era o sinal geral
Que a competição deveria começar com um aviso
Longo Toon tinha ainda um bule de chá para seu uso pessoal
E lá estava ele, lambendo em ritmo
Que as margaridas murchavam, tocadas por sua respiração
E um peixinho em sua rede estava tossindo
Mas soava lírico ao longo do canal e da lagoa
Seu baixo de gin de grão cheio
refrão
Loense Nelis tinha sua massa, preparada com uma receita secreta
Na bochecha para que ninguém pudesse chegar perto
Toda vez que ele queria colocar um pedaço de massa em seu anzol
A bolinha de massa era retirada do cofre
No calor da competição, ele engoliu aquela isca
Mas embriagado por várias velhas bebidas
Ele estava furioso afirmando: Isso foi roubado da minha bochecha
Pois havia batedores de carteira no grupo
E logo estavam entre as ervas
Seis pessoas pesadamente inconscientes
refrão
No meio do massacre, a voz do Tio Hein soou
"Mas que é isso, homens, brigões, reunidos aqui
Vamos lá, estamos aqui, agora vocês não veem nem sentem nada
Do milagre da natureza que se aproxima
Sussurrando, flutua em nossa direção, me dá frio nas costas
Oh! A beleza da natureza toca minha alma assim"
Todos olharam o que ele queria dizer e o clima ficou de repente ameno
Pois era uma camponesa de cem quilos
Então a alegria voltou a ser parte deles
Eles assobiavam sentimentalmente
refrão