Impromptu
Op een laaiende hittedag lag er in 't woud
Een jeugdige dichter te droomen
Terwijl op een afstand van 'n meter of drie
Een dame uit de stad was gekomen
Vlakbij was een tuinrestaurant met terras
Daar had j'een verrukkelijke kijkje
Op het statige boomen gegroep
En er zat, dat spreekt haast vanzelf niet?, een strijkje
De jonge minestreel snoof de geurige lucht
Hij keek naar de bijen een tijdje
Toen greep hij zijn pen en begon aan een vers
De juffrouw, die pelde een eitje
Hij schreef van 't mysterie der vogelenzang
Van 't zonnegestoei door het lommer
Toen vroeg hem de juffrouw: "Zit u hier al lang?"
En beet in een grote komkommer
"Ik zit hier een uurtje", zei zacht de peëet
Wat schichtig van 't plotse gebeuren
"Dan hebt u", hernam zij, "vast liefdesverdriet
Wees wijsch mensch, je moet niet zoo treuren
Blief u een augurk, kom, geneer je maar niet
Of hindert het, als ik zit te praten?"
De dichter: "Wel neen, mevrouw"
't Strijkje speelt zacht 'Zigeunerweis' van Sarasate
"U mot beter eten, U ziet veel te bleek
Bouillon 's morgens met een beschuitje
Dan melk, een paar liter, met 'n scheutje cognac
Een biefstuk, een pond, met een uitje
Maar soep is de hoofdzaak, dat staat in de maag
Met balletjes en vermicelli"
De jongeling zucht even
En de muziek speelt kwijnens 'Serenade de Toselli'
"Mijn man is portier in het Doelenhotel
Hard werk, maar het is een best baantje
Hij haalt wel zijn honderd gulden per week"
De dichter tuurt strak door een laantje
"Kan ik U soms diene, wat sla ik weer door
U mot op mijn klets maar niet letten
Vertel eens in wat voor artikel U doet"
De dichter zegt zacht: "In sonnetten"
En droomend bekijkt hij de broodjes met ham
Als waren het vreemde visioenen
Het kippetje lijkt hem een statige pauw
De eieren lijken pioenen
Hij ziet de portier met een band om zijn pet
Zijn vrouw die bedaard zit te eten...
En 't valt hem plots in, bij Mozart's Menuet
"Ik heb vandaag nog niet ontbeten"
De zon straalt alomme in feestenden glans
De vlinderkens dansen een vroolijke dans
't Is 1 symfonie van verrukking en kleur
De dennen verspreiden een zoetigen geur
De dichter staat op en begeeft zich op 't pad
Twee zilveren tranen bevlekken zijn blad
De stadsjuffrouw peutert bedaard in haar kies
Het strijkje speelt zacht: 'Meditation de Thais'
Improviso
Em um dia de calor escaldante, no bosque
Um jovem poeta sonhava
Enquanto a uns três metros de distância
Uma dama da cidade chegava
Perto havia um restaurante com terraço
Lá tinha uma vista maravilhosa
Para as majestosas árvores agrupadas
E, claro, havia um quarteto de cordas
O jovem trovador aspirou o ar perfumado
Ele observou as abelhas por um tempo
Então pegou sua caneta e começou um verso
A moça, que descascava um ovo
Ele escreveu sobre o mistério do canto dos pássaros
Sobre o sol brincando entre as sombras
Então a moça perguntou: "Você está aqui há muito?"
E mordia um grande pepino
"Estou aqui há uma hora", disse suavemente o poeta
Um pouco assustado com a situação repentina
"Então você", continuou ela, "deve estar de coração partido
Seja sábio, homem, não deve sofrer tanto
Quer um picles? Venha, não se envergonhe
Ou atrapalha se eu ficar conversando?"
O poeta: "De jeito nenhum, senhora"
O quarteto toca suavemente 'Zigeunerweis' de Sarasate
"Você precisa comer melhor, está muito pálido
Caldo pela manhã com um biscoito
Depois leite, uns litros, com um pouco de conhaque
Um bife, um quilo, com uma cebola
Mas sopa é o principal, isso enche a barriga
Com bolinhos e vermicelli"
O jovem suspira um pouco
E a música toca suavemente 'Serenade de Toselli'
"Meu marido é porteiro no Doelenhotel
Trabalho duro, mas é um bom emprego
Ele ganha bem, uns cem florins por semana"
O poeta observa fixamente um caminho
"Posso te ajudar em algo? O que eu estou dizendo?
Você não deve prestar atenção no que eu falo
Me conta em que tipo de artigo você trabalha"
O poeta diz suavemente: "Em sonetos"
E sonhando, ele observa os sanduíches com presunto
Como se fossem visões estranhas
O franguinho parece um pavão majestoso
Os ovos parecem peônias
Ele vê o porteiro com uma faixa na cabeça
Sua esposa comendo tranquilamente...
E de repente lhe vem à mente, ao som do Menuet de Mozart
"Ainda não tomei café da manhã hoje"
O sol brilha por toda parte em um esplendor festivo
As borboletas dançam uma dança alegre
É uma sinfonia de deleite e cor
Os pinheiros espalham um aroma doce
O poeta se levanta e segue pelo caminho
Duas lágrimas prateadas mancham sua folha
A moça da cidade mexe calmamente em seu dente
O quarteto toca suavemente: 'Meditation de Thais'