Keliai
Taip norėjo pažvelgti į saulę
Akys užverstos į dangų,
Paskutinį kartą pažvelgti į saulę
Bet ji pasislėpė už debesų. Pasislėpė už debesų.
O mano vidus iš karščio degė,
Aš taip norėjau jį užgesint,
Aš mirdamas prašiau vandens,
Bet nenorėjot manęs atgaivint.
O kur dabar mano draugai,
Nežinau, nors kartu valgėm ir gėrėm,
Jie nuėjo savo keliais
Ir dabar einu aš vienas. Einu aš vienas.
Bet šitas kelias mano
Aš per daug toli juo nuėjau.
Juk nieko amžino nėra pasauly,
Amžini dangus tik ir kalnai,
Viskam yra juk savas metas
Ir viskas praeina savais keliais.
Bet šitas kelias yra mano
Aš per daug toli juo nuėjau,
Kad galėčiau pasukti į šalį
Arba visai grįžti atgal.
Aš negaliu pasukti į šalį
Arba visai grįžti atgal.
O mano vidus iš karščio degė,
Aš taip norėjau jį užgesint,
Aš mirdamas prašiau vandens,
Bet nenorėjot manęs atgaivint.
Caminhos
Eu queria tanto olhar para o sol
Os olhos voltados para o céu,
Olhar para o sol pela última vez
Mas ele se escondeu atrás das nuvens. Se escondeu atrás das nuvens.
Oh, meu interior queimava de calor,
Eu queria tanto apagar isso,
Eu, morrendo, pedi água,
Mas vocês não queriam me reanimar.
Oh, onde estão agora meus amigos,
Não sei, embora tenhamos comido e bebido juntos,
Eles seguiram seus próprios caminhos
E agora eu vou sozinho. Eu vou sozinho.
Mas esse caminho é meu
Eu já fui longe demais por ele.
Pois nada é eterno neste mundo,
Eternos são apenas o céu e as montanhas,
Tudo tem seu tempo certo
E tudo passa por seus próprios caminhos.
Mas esse caminho é meu
Eu já fui longe demais por ele,
Para que eu pudesse me desviar
Ou voltar completamente atrás.
Eu não posso me desviar
Ou voltar completamente atrás.
Oh, meu interior queimava de calor,
Eu queria tanto apagar isso,
Eu, morrendo, pedi água,
Mas vocês não queriam me reanimar.