Ur Själslig Död
Eldens starka ljus bränner i mina ögon,
Likt törnets sting en gång bränt.
Svett täcker en trött och sargad kropp,
Tomhet fyller ett skändat sinne … en själ itu.
Likt tusen år i dödens kalla sömn,
Vänder jag åter ur … själslig död.
Ett valv av löv ovan trädens stam,
Denna plats för mig så bekant.
Likt den pelarsal i norr,
Som jag lämnade en gång.
Likt tusen år i dödens kalla sömn,
Vänder jag åter ur … själslig död.
Ur själslig död!
Svaga bilder av drömmar,
Vindlande djup, dunkla ord.
Vansinnets sömn,
Som förgiftad återigen …
"minns min röst, du son av norden …
En gång stungen av törnets tand.
Dömt var blodet, dömd var själen;
Du kom till mig i vargtörnets namn."
En mörk skepnad bortom eldens sken,
Stilla vakande i sin vargahamn.
Efter sin långa hemfärd,
Den gamle var åter här igen …
Likt tusen år i dödens kalla sömn,
Vänder jag åter ur … själslig död.
Da Sua Morte Espiritual
A luz forte do fogo queima meus olhos,
Como a picada do espinho que já queimou.
Suor cobre um corpo cansado e machucado,
Vazio preenche uma mente profanada... uma alma despedaçada.
Como mil anos no frio sono da morte,
Eu volto de novo da... morte espiritual.
Um arco de folhas acima do tronco das árvores,
Este lugar é tão familiar para mim.
Como o salão de colunas ao norte,
Que eu deixei uma vez.
Como mil anos no frio sono da morte,
Eu volto de novo da... morte espiritual.
Da morte espiritual!
Imagens fracas de sonhos,
Profundezas sinuosas, palavras sombrias.
O sono da loucura,
Como envenenado novamente...
"Lembre-se da minha voz, filho do norte...
Uma vez picado pelo dente do espinho.
O sangue estava condenado, a alma estava condenada;
Você veio até mim em nome do espinho do lobo."
Uma sombra escura além da luz do fogo,
Silenciosamente vigiando em seu abrigo de lobo.
Após sua longa jornada de volta,
O velho estava aqui de novo...
Como mil anos no frio sono da morte,
Eu volto de novo da... morte espiritual.