Sveablotet
Ej följer vi, han som bröt vår lag
Och svek asar och hävd
Blodoffrets sed, skall hållas för vårt folk
Ett blot för svears väl
Inge, den kristne han fördrevs, och fram klev där en man
Som plägar folkets tro
Blod till offerträdets stam, och hästens delar slets
Ett blot för svears väl
Och lågorna stod i natten - gården brann
Ett flammande hov, vår tid är förbi
Och de skrin, från de som av elden famnats
Blev till sång, en helfärdens hymn, vår tid är förbi
Hämnd, ett illgärningsdåd fyllt av nid
Åter i Svetjud med sin hird
Död, för drotten som offret har lett, bränn ned hans hall
Ej, ett liv ur denna gården skall se, en gryningens ljus!
Bränn inne dess folk, och med dem dess tro
Sven som kom ut föll kort för svekfullt stål
Och högt slog lågorna genom natten, gården brann
Ett flammande hov, vår tid är förbi
Och de skrin, från de som av elden famnats
Blev till sång, en helfärdens röst, vår tid är förbi
Aldrig mer, vårt folk ska följa seden
Förfäders rit från urgammal tid, den brinner i natt
Aldrig mer skall en konung nu följa de gamla
Aldrig mer ska svearnas blot ge liv till vårt folk
Aldrig mer
O Sacrifício dos Svear
Nós seguimos, aquele que quebrou nossa lei
E traiu os deuses e a tradição
O ritual do sacrifício deve ser mantido para nosso povo
Um sacrifício para o bem dos svear
Inge, o cristão foi expulso, e surgiu um homem
Que defende a fé do povo
Sangue para a raiz da árvore do sacrifício, e partes do cavalo foram arrancadas
Um sacrifício para o bem dos svear
E as chamas se erguiam na noite - a fazenda queimava
Um pavilhão em chamas, nosso tempo se foi
E os gritos, dos que foram abraçados pelo fogo
Se tornaram canção, um hino da jornada, nosso tempo se foi
Vingança, um ato maligno cheio de desprezo
De volta a Svetjud com seu séquito
Morte, para o rei que liderou o sacrifício, queime seu salão
Não, uma vida desta fazenda não verá a luz da manhã!
Queime seu povo, e com eles sua fé
Sven que saiu caiu rapidamente sob a lâmina traiçoeira
E as chamas rugiram pela noite, a fazenda queimava
Um pavilhão em chamas, nosso tempo se foi
E os gritos, dos que foram abraçados pelo fogo
Se tornaram canção, a voz da jornada, nosso tempo se foi
Nunca mais, nosso povo seguirá a tradição
O ritual dos ancestrais de tempos antigos, queima esta noite
Nunca mais um rei seguirá os antigos
Nunca mais o sacrifício dos svear dará vida ao nosso povo
Nunca mais