'O Scuitato

Mo fanne duie anne — trasenno 'a staggiona
Me trase 'int' 'o core — 'na bella guagliona
Russagne 'e capille
Passato 'nu mese — pe' stregnere 'a cosa
Parlaie dint' 'a casa — c' 'o pate d' 'a sposa
'Nu certo 'onn' Achille

Ma: «Pienzece bbuono — 'na voce dicette
Chi arape famiglia — s’attacca, se mette
'Na brutta catena!
Guaglio, statte attiento — Che zzarro ca piglie
Po' vene 'a strettezza. — Po' veneno 'e figlie!
Che pena! Che pena!
Guaglio, lassa sta!

Statte sulo, sulo, sulo
Ch'a mugliera fa crep?!
Tiene 'e llire! Si' figliulo
Lassa sta!

Cu che core uno se nzora
Quanne tene chisto mare!
Quanne a Napule sta ancora
Marechiare!
Marechiare!

Che bbona avvertenza — me dette sta voce!
Cunziglia era bella — ma 'a voce cchiu doce
Cchiu Bella 'e cunziglia!
La o pate. 'onn'Achille — menave stuccate
Triate, sicarie — café, campagnate
Cu tutt'a famiglia!

'Na vota dicette: Sentite 'na cosa
Facimmo una casa, — si no chella, 'a sposa
Che ffa sola sola?
E allora i' penzaie: — Guaglio, statte attiente
Rifli? Ttece buono — ca chisto? 'o mumento
Ritira 'a parola!
Guaglio, lassa sta!

Statte sulo, sulo, sulo
Ch'a mugliera fa crep?!
Tiene 'e llire! Si' figliulo
Lassa sta!

Cu che core uno se nzora
Quanne tene chisto mare!
Quanne a Napule sta ancora
Marechiare!
Marechiare!

E ammora fernette, — Cunziglia spusata
Ma 'o povero sposo — che sciorta ha 'ntuppata
Spusanno a Cunziglia!
Denare p'a casa — p'a spesa, p'a ves'a
D'o ppoco 'e mesata — che ddiece lle resta?
Se fa meraviglia!

Nun beve, nun fuma — nun tene difette
E 'o pate, 'onn'Achille — ca zuca Anisette
Ca fume tuscane
Ah, povero sposo, -nce si' capitato!

Io stongo cuieto — pecché so' scuitato
Nun penzo a dimane
N? Penzo a supsá!
Stongo sulo, sulo, sulo

E aggio voglia 'e ma spass
Tengo 'e llire, so figliulo
Ch'aggia fa?
Cu che core uno se nzora
Quanne tene chisto mare!
Quanne a Napule sta ancora
Marechiare!
Marechiare!

O Descuidado

Faz agora dois anos — agora que o verão chega
Entra-me no coração — uma bela rapariga
De cabelos ruivos
Passado um mês — para abreviar
Fui falar a casa dela — com o pai da noiva
Um tal Don Achille

Mas: Pensa bem — disse uma voz
Quem começa uma família — empenha-se, mete-se
Numa feia prisão!
Rapaz, tem cuidado — Em que embrulhada te metes
Depois, vêm as dificuldades — Depois, vêm os filhos!
Que pena, que pena!
Rapaz, fica quieto!

Fica sozinho, sozinho, sozinho
Que a esposa te mata!
Tens dinheiro! És livre
Deixa-te estar!

Com que ânimo uma pessoa se casa
Quando tem este mar!
Quando em Nápoles ainda há
Marechiaro!
Marechiaro!

Que belo aviso — me deu esta voz!
Consiglia era bonita — mas a voz mais doce
Mais bela que Consiglia!
Depois, o pai, Don Achille — enviava farpas
Teatro, charutos — café, piqueniques
Com toda a família!

Uma vez, disse: Ouçam uma coisa
Vamos fazer uma casa — senão aquela, a noiva
O que vai fazer sozinha, sozinha?
E então pensei: Rapaz, toma cuidado
Pensa bem — que este é o momento
Retira a palavra!
Rapaz, fica quieto!

Fica sozinho, sozinho, sozinho
Que a esposa te mata!
Tens dinheiro! És livre
Deixa-te estar!

Com que ânimo uma pessoa se casa
Quando tem este mar!
Quando em Nápoles ainda há
Marechiaro!
Marechiaro!

E o amor acabou, — Consiglia está casada
Mas o pobre marido — que infortúnio lhe calhou
Ao casar com Consiglia!
Dinheiro para a casa — para compras, para os vestidos
Do pouco rendimento — o que lhe resta?
É de espantar!

Não bebe, não fuma — não tem defeitos
E o pai, Don Achille — que bebe anis
E fuma toscanos
Ah, pobre esposo, capitulaste!

Eu estou sossegado — porque sou solteiro
Não penso no amanhã
Não penso em casar!
Estou sozinho, sozinho, sozinho

Tenho vontade de me divertir
Tenho dinheiro, sou solteiro
Que hei de fazer?
Com que ânimo uma pessoa se casa
Quando tem este mar!
Quando em Nápoles ainda há
Marechiaro!
Marechiaro!

Composição: Edoardo Nicolardi / Vincenzo Valente