Kalmannäkijä
Naula päähän, selkä puuta vasten
Tässä humalani selvitän
Siirryit toiseen aikaan, toiseen paikkaan
Jossa henki elävän ei ole tyhjää enemmän
Ristipetäjääsi käsillä mittaan
Muistopuutasi kuristan
Oksat poikki, juuret irti
Rajan perässäni ylitän
Sinut henkiin palautan
Tunnen kalmanväen ihollani
Homeenhajun nokassani
Päästäkää vapaaksi
Antakaa pois
Kallein aarteeni
Ei, et saa takaisin
Viemme pois
Sen mitä rakastit
Morsian multakruunua kantaa
Matoja hunnussaan
Tuokaa haudoistanne esiin
Varjoista valoon nostakaa
Se mikä valon on omaa
Päästäkää vapaaksi
Antakaa pois
Kallein aarteeni
Ei, et saa takaisin
Viemme pois
Sen mitä rakastit
Antakaa pois
Päästäkää vapaaksi
Kallein aarteeni
Rippeet rakkaani
Antakaa takaisin
Päästäkää vapaaksi
Maatuva vaimoni
Kalmanväen tanssiinkutsu
Ruumiin mullan rikin katku
Lihat luista, silmät päistä
Toukat kolot täyttämässä
Nahka naarmuilla ja ratki
Sormet poikki, luita katki
Suunsa auki, silti vaiti
Järkkyy sielu, tarttuu tauti
O Chamado dos Mortos
Martelo na cabeça, costas contra a madeira
Aqui eu enfrento minha embriaguez
Você se mudou para outro tempo, outro lugar
Onde o espírito do vivo não está mais vazio
Com suas mãos eu meço seu tronco
Aperto sua árvore da memória
Galhos quebrados, raízes soltas
Eu cruzo a fronteira atrás de mim
Te trago de volta à vida
Sinto o povo da morte na minha pele
O cheiro de mofo no meu nariz
Deixem livre
Deem de volta
Meu bem mais precioso
Não, você não vai ter de volta
Levaremos embora
O que você amou
A noiva carrega a coroa de terra
Com vermes em seu véu
Tragam à luz de seus túmulos
Levantem das sombras
O que pertence à luz
Deixem livre
Deem de volta
Meu bem mais precioso
Não, você não vai ter de volta
Levaremos embora
O que você amou
Deem de volta
Deixem livre
Meu bem mais precioso
Os restos do meu amor
Deem de volta
Deixem livre
Minha esposa que se decompõe
O chamado para a dança dos mortos
O cheiro de carne podre na terra
Carnes dos ossos, olhos das cabeças
Larvas preenchendo os buracos
Pele arranhada e rasgada
Dedos quebrados, ossos partidos
Boca aberta, ainda assim em silêncio
A alma se desestabiliza, a doença se agarra