A Siralmas Énekből (From The Sorrowful Lament)
Hogy azonban a felsőbb és alsóbb rangú világiak közül
Kik fulladtak a mocsarakba és folyókba
Kiket emésztett meg a tűz és kiket vesztett el a kard
Halandó nem képes megmondani
A mezőn és utakon hevertek a holttestek, fej nélkül
Igen sokan a falvakban és templomokban
Hol menhelyet kerestek, összeégtek
Ez a romlás, ez a veszedelem, ez az öldöklés
Két napi járóföldre terjedt
A föld mindenütt vértől piroslott
Úgy hevertek a holttestek a földön
Mint a legelőn a szétszórt nyáj
Mint a kövek a kőbányákban
Do triste lamento
No entanto, a dos leigos mais altos e mais baixos
Quem se afogou em pântanos e rios
Quem foi queimado pelo fogo e quem perdeu a espada
O mortal não pode dizer
Os cadáveres estavam deitados no campo e nas estradas sem cabeça
Muitas pessoas nas aldeias e igrejas
Onde eles estavam procurando por um refúgio, eles queimaram
Essa é a destruição, esse é o perigo, essa é a matança
Ele se espalhou por duas áreas diárias
A terra era sangue vermelho em todos os lugares
Os cadáveres estavam no chão
Como o pasto, o rebanho disperso
Como pedras nas pedreiras