Compañeiro Daniel
Compañeiro Daniel de vida innumerable
Como os astros do ceo i os camiños do mar
Na tenebrosa noite da patria inhabitable
Témoste no recordo con mao á luz alba
A ti falo Daniel morto lonxe da terra
Es noso (i) a túa luz alumea a escuridá
Que nos deixou a historia de tres anos de guerra
En que os lobos mataron a luz e libertá
Compañeiro Daniel, as pistolas sonaban
I enloitaron cunetas con sangue loitador
As pistolas sonaban i os panbidos berraban
A terrible victoria do odio e do terror
E ti fúcheste lonxe predicar no deserto
Pra erguerdes un exército que endexamais loitou
E morriches un día sin veres entreaberto
O camiño da volta que a túa alma soñou
Pro na patria abatida e do pobo explotado
Nacimos nós os fillos da morte e do tristén
Percurando furiosos vinganza e novo estado
I unha roxa alborada sin cabo nin comén
I a ti bo compañeiro que o furacán aleibe
Matou desesperado na outra banda do mar
Prometémosche a terra dunha Galicia ceibe
Pra enterra- los teus ósos onde teñen que estar
Companheiro Daniel
Companheiro Daniel de vida incontável
Como as estrelas do céu e os caminhos do mar
Na tenebrosa noite da pátria inabitável
Temos você na lembrança com mão à luz alva
A você falo Daniel morto longe da terra
É nossa e tua luz ilumina a escuridão
Que nos deixou a história de três anos de guerra
Onde os lobos mataram a luz e liberdade
Companheiro Daniel, as pistolas soavam
E enlutavam valas com sangue combatente
As pistolas soavam e os tiros berravam
A terrível vitória do ódio e do terror
E você partiu longe pregar no deserto
Para erguer um exército que nunca lutou
E morreu um dia sem ver entreaberto
O caminho de volta que sua alma sonhou
Mas na pátria abatida e do povo explorado
Nascemos nós os filhos da morte e da tristeza
Procurando furiosos vingança e novo estado
E uma aurora vermelha sem fim nem começo
E a você bom companheiro que o furacão levou
Matou desesperado na outra margem do mar
Prometemos a terra de uma Galícia livre
Para enterrar teus ossos onde devem estar