De sortie van Neeltje
We hebben nu drie vrouwelijke ministers, die toch het kabinet een beetje
bepalen: d'Ancona, Dales en Maij-Weggen.
Maar we moeten ook een vrouw missen. Ze zal de laatste zijn om sentiment toe
te laten en toch heeft zij haar stempel gedrukt op het asfalt van Nederland.
Neeltje, we zullen je missen
Het asfalt is het asfalt niet meer
Ik voel me reuze bedonderd
Nu iemand anders roept: "Rij honderd!"
Leeg is de Coentunnel, en het veer
Breskens-Perkpolder mist iedere sfeer
Ik sta aan de reling en ik luister naar de fluit
Die nu ook minder sonoor is
Jouw stormvloedkering legde het af
Tegen de kinderbadgolfjes van Joris
Neelie, we zullen je missen
Tien jaar waren we samen
Dat is toch iets waar we ons
Niet Voorhoeve, niet Voorhoeve te schamen?
En ik hoor haar nog zingen bij het afscheid a la Frank Sinatra:
"Soms maak ik echt wel eens een fout.
But I chew it up and spit it out
And did it Maij Weggen, eh... Way"
A Saída da Neeltje
Agora temos três ministras, que de certa forma
controlam o gabinete: d'Ancona, Dales e Maij-Weggen.
Mas também vamos sentir falta de uma mulher. Ela será a última a deixar
sentimentos de lado e, mesmo assim, deixou sua marca no asfalto da Holanda.
Neeltje, vamos sentir sua falta
O asfalto não é mais o mesmo
Me sinto muito enganado
Agora alguém grita: "Acelera!"
Vazia está a Coentunnel, e a balsa
Breskens-Perkpolder perdeu toda a atmosfera
Estou na beirada e escuto o apito
Que agora também soa menos profundo
Sua barreira contra tempestades não aguentou
Contra as ondas de criança do Joris
Neelie, vamos sentir sua falta
Dez anos estivemos juntos
Isso é algo do qual não devemos
Nos envergonhar, nem um pouco, nem um pouco?
E ainda a ouço cantando na despedida à la Frank Sinatra:
"Às vezes eu realmente cometo um erro.
Mas eu mastigo e cuspo fora
E fiz isso, Maij Weggen, eh... Way"