Miðgarðsormur

A Serpente de Midgard

Miðgarðsormur

O mar é vermelho e em ebulição
Sjórinn rauður sýður.
Na escuridão do abismo ele espera
Í sortanum hann bíður.
O amanhecer e uma tempestade mortal
Dagrenning og dauðastormur,
Nas profundezas vive a Serpente de Midgard
Í djúpinu er miðgarðsormur

Caminhe no gramado
Gakktu út a gróinn núp,
Contemple o Orgulho das Profundezas
Gáðu hvað hann mun prýða undirdjúp.
Lá, através do mar e da areia, rasteja Jörmungandur
Þarna yfir sjó og sand sérðu áfram líða jörmungand.
Ouça! Ela é enorme, eu digo:A Serpente de Midgard abrange todas as terras ela que me encontraria, retornará sangrando e desprovida de
Mæli ég því mikill er, miðgarðsormur þræðir lönd og sker.
coragem
Hann sem mig skal hitta vill hörfa þegar blæðir, kjarklítill.

Eu jogo minha rede de pesca pela primeira vez
Renni ég færinu fyrsta sinni,
E amarro a outra extremidade ao assento do remador.Uma segunda vez eu jogo
Festi við þóftu í kænu minni.
ela ainda não morde
Annað sinn kasta, hann ekki bítur,
Intocada, a isca se inclina para a superfície
Ósnertri beitunni loks upp skýtur.

A cabeça do poderoso touro Himinhrjóður Hilmar usa como isca para a serpente isto não vai acabar bem! Mortal a isca parece
Höfuð nautsins himinhrjóðs hilmar ormi færir, ei til góðs.
O sangue da besta está enlouquecendo
Banvænn sýnist bitinn þó blóðið gandsins ærir hugarró.
A beleza será sua companheira, deve matar a serpente em cada passo do seu caminho
Fylgja mun þér fegurð, ef fellir orminn langa, sérhvert skref.
O veneno pode comer a sua carne e o seu rosto você pode perder
Eiturgusa æta má asjónu og vanga, tapi sá.

Na terceira ela morde
Þriðja sinn kasta og þá hann tekur,
esmagando o assento e agitando o barco
Þóftuna mölvar og bátinn skekur.
A linha de pesca
Færið skal dregið af fullum krafti,
deve agora ser puxada com força embora minha mão não seja párea para as poderosas mandíbulas da serpente
Fátækleg hönd móti ormsins kjafti.

A linha corta, rasgando a luva
Reipið sker, gatar glófa,
Através da luva, cortando a mão
Gegnum fer, særir lófa.
O gancho rasga a mandíbula da cobra
Krókur í kjaftinn rífur,
Corta como uma faca
Krækjan því sker sem hnífur

Ambos lutam, dois irmãos, exaustos e feridos
Áfram þeir berjast báðir, bræður tveir, þreyttir, þjáðir.
Em luta, o tempo passa, ligado através da linha e do gancho
Takast á, tíminn líður, tengir þá strengur stríður.

A cabeça aparece entre as ondas, mordendo o barco, lutando.Com minha lâmina eu esfaqueio o sangue flui.Com um grito, a besta afunda
Höfuðið birtist í hafsins róti, heggur í bátinn og streitist á móti.
sob as ondas
Blaðinu sting svo að blóð út stekkur, bölvandi skepnan í hafrótið sekkur.

Quando eu me encontrar com Thor lutaremos
Þegar hitti þór, þá munum við berjast.
Focado e grande, ele se defenderá
Staðfastur og stór, standa mun og verjast.
Aparentemente eu levei a isca, Ásgarð me traiu
Agnið beit víst á, ásgarður mig svíkur.
Jörmungandur, sim, até mesmo eu sou aquele que cede
Jörmungandur, já, ég er sá sem víkur.

O barco corta as ondas
Báru klýfur bátur
O contramestre está alegre
Og bátsmaður er kátur.
Atinge a terra
Landið tekur, fleyið festir,
E amarra seu barco
Þar fljúga yfir nokkrir þrestir.
Novamente a Besta rasteja
Aftur skepnan skríður
Em seu covil ela espera
Í skjól og þar hann bíður
O tempo clareou, a tempestade se foi
Létti til og lægði storminn
Quando Hilmar derrotou a Serpente de Midgard
Er lagði hilmar miðgarðsorminn.