Sateentekijä
Täällä minä olen niinkuin olen aina ollut
Ja tulen varmaan aina olemaan
Ajan orja minä kahleitani kannan
Aina hämärästä hämärään
Jos myisin itseni tänään
Ostaja joutuisi pettymään
Aina toistan lausetta samaa
Kivestä et tulta väkisin saa
Kun unelmat mielen pelloille palaa
Eikä löydy Sateentekijää
Pyhä Isä meiltä kasvonsa salaa
Ja onni karttaa etsijää
Pienet murheet suurenee ja maailma pienenee
Kun kaikki mitä toivon, aina minua pakenee
Ehkäpä joskus irti päästän, en tänään kuitenkaan
Tänä iltana en astu kadotukseen
Ehkäpä läpi tähtitarhan joku minua katselee
Hänen silmissään en vaivu unohdukseen
Aina sataa vaikka aurinko paistaa
Ja tiedän mitä se tarkoittaa
Vierailta huulilta vereni voin maistaa
Minä vuodan kuiviin
Toivo vaihtuu katkeruuteen
Kuolee usko ihmiseen
En enää nouse aamuun uuteen
Vaan pimeässä lähtöä teen
Luojan luoma matkalla kotiin
Aina eksyy uudestaan
Ehkäpä joskus irti päästän, en tänään kuitenkaan
Tänä iltana en astu kadotukseen
Ehkäpä läpi tähtitarhan joku minua katselee
Hänen silmissään en vaivu unohdukseen
Hukun uneen pimeään
Yksin tyhjyyteeni jään
Niin kyllästynyt elämään
Unohduksen puutarhaan, loppuani katsomaan
Kaipaan luokse Sateentekijän
Ehkäpä joskus irti päästän, en tänään kuitenkaan
Tänä iltana en astu kadotukseen
Ehkäpä läpi tähtitarhan joku minua katselee
Hänen silmissään en vaivu unohdukseen
Criador da Chuva
Aqui estou eu como sempre estive
E provavelmente sempre estarei
Sou escravo do tempo, carrego minhas correntes
Sempre da penumbra à penumbra
Se eu vendesse a mim mesmo hoje
O comprador ficaria decepcionado
Sempre repito a mesma frase
Da pedra não se arranca fogo à força
Quando os sonhos queimam nos campos da mente
E não se encontra o Criador da Chuva
O Pai Santo esconde seu rosto de nós
E a felicidade evita quem a busca
Pequenas preocupações se tornam grandes e o mundo encolhe
Quando tudo que desejo sempre me escapa
Talvez um dia eu me liberte, mas não hoje
Esta noite não vou ao abismo
Talvez através do jardim das estrelas alguém me observe
Nos olhos dele, não caio no esquecimento
Sempre chove mesmo quando o sol brilha
E eu sei o que isso significa
Dos lábios de estranhos posso provar meu sangue
Estou secando até morrer
A esperança se transforma em amargura
A fé na humanidade morre
Não me levanto para uma nova manhã
Mas faço minha partida na escuridão
Criado por Deus, a caminho de casa
Sempre me perco de novo
Talvez um dia eu me liberte, mas não hoje
Esta noite não vou ao abismo
Talvez através do jardim das estrelas alguém me observe
Nos olhos dele, não caio no esquecimento
Afundo em um sono escuro
Sozinho fico na minha solidão
Tão cansado da vida
No jardim do esquecimento, para ver meu fim
Sinto falta do Criador da Chuva
Talvez um dia eu me liberte, mas não hoje
Esta noite não vou ao abismo
Talvez através do jardim das estrelas alguém me observe
Nos olhos dele, não caio no esquecimento