Oma
Oma, die woont in een huisje op het Klinkerdalerplein
Met een goudvis en d'r katje zit ze daar bejaard te zijn
Met drie brillen op haar steekneus leest ze nog het avondblad
Of d'r dooien zijn gevallen, gut oh gut, 't is me wat
refrain:
Dat zijn dan de laatste jaren
En het leven gaat zo snel
Oma die heeft grijze haren
Maar ze redt 't verder wel
Op 't dressoir daar staan de kinderen met hun kinderen daar weer bij
Ze zijn best terecht gekomen alleen Jantje, sta me bij
Die moest naar zo'n afkickcentrum, iets met stuffies of zo wat
Dat moest naar een opkickcentrum, gut oh gut, 't is me wat
refrain
Ook al is ze soms haar bril kwijt, televisie kijkt ze trouw
Kippig gluurt ze naar 't aquarium, moppert "Waar blijft Willem nou"
En ze breit een kabisooltje, Jan van Mien had kou gevat
't Wordt de poetslap van z'n auto, gut oh gut, 't is me wat
refrain
En de kind'ren gaan naar oma met hun zorgen, da's gewoon
Ze stopt vijfentwintig gulden in de jaszak van d'r zoon
"Kijk je uit als je gaat rijden, 'k schrijf 't wel weer op de lat
Neem de taart mee voor je kinderen", gut oh gut, 't is me wat
refrain
En dan speelt ze op haar orgel, zingt met hoge ijle stem
Van "De klok van Arnemuien" en "Hoera, de paardetram"
Maar ze wordt wel eens vergeten, 's zondags samen met haar kat
En een hele doos gebakkies, gut oh gut, 't is me wat
refrain
Vovó
Vovó, que mora em uma casinha na Praça Klinkerdaler
Com um peixinho dourado e seu gatinho, lá está ela, já idosa
Com três óculos no nariz, ainda lê o jornal da noite
Ou se os mortos já caíram, nossa, é complicado
refrão:
Esses são os últimos anos
E a vida passa tão rápido
Vovó tem cabelos grisalhos
Mas ela se vira bem
Na estante estão as crianças com seus filhos de novo
Eles estão se saindo bem, só o Jantinho, me ajude
Ele teve que ir para uma clínica de reabilitação, algo com drogas ou sei lá
Ele teve que ir para um centro de recuperação, nossa, é complicado
refrão
Mesmo que às vezes perca os óculos, assiste TV com fé
Com um olhar curioso para o aquário, reclama "Cadê o Willem agora?"
E ela tricota um cachecol, o Jan da Mien pegou um resfriado
Vai ser o pano de limpeza do carro dele, nossa, é complicado
refrão
E as crianças vão até a vovó com suas preocupações, é normal
Ela coloca vinte e cinco florins no bolso do filho
"Cuidado ao dirigir, vou anotar de novo na régua
Leve o bolo para seus filhos", nossa, é complicado
refrão
E então ela toca seu órgão, canta com uma voz fina e aguda
De "O Relógio de Arnemuien" e "Viva, o bonde a cavalo"
Mas às vezes ela é esquecida, aos domingos com seu gato
E uma caixa cheia de bolinhos, nossa, é complicado
refrão