Dies irae, Dies illa
Dies iræ! Dies illa
Solvet sæclum in favilla
Teste David cum Sibylla!
Quantus tremor est futurus
Quando judex est venturus
Cuncta stricte discussurus!
Tuba mirum spargens sonum
Per sepulchra regionum
Coget omnes ante thronum
Mors stupebit et natura
Cum resurget creatura
Judicanti responsura
Liber scriptus proferetur
In quo totum continetur
Unde mundus judicetur
Judex ergo cum sedebit
Quidquid latet apparebit
Nil inultum remanebit
Quid sum miser tunc dicturus?
Quem patronum rogaturus
Cum vix justus sit securus?
Rex tremendæ majestatis
Qui salvandos salvas gratis
Salva me, fons pietatis
Recordare, Jesu pie
Quod sum causa tuæ viæ
Ne me perdas illa die
Quærens me, sedisti lassus
Redemisti Crucem passus
Tantus labor non sit cassus
Juste judex ultionis
Donum fac remissionis
Ante diem rationis
Ingemisco, tamquam reus
Culpa rubet vultus meus
Supplicanti parce, Deus
Qui Mariam absolvisti
Et latronem exaudisti
Mihi quoque spem dedisti
Preces meæ non sunt dignæ
Sed tu bonus fac benigne
Ne perenni cremer igne
Inter oves locum præsta
Et ab hædis me sequestra
Statuens in parte dextra
Confutatis maledictis
Flammis acribus addictis
Voca me cum benedictis
Oro supplex et acclinis
Cor contritum quasi cinis
Gere curam mei finis
Lacrimosa dies illa
Qua resurget ex favilla
Judicandus homo reus
Huic ergo parce, Deus
Pie Jesu Domine
Dona eis requiem. Amen
Dia da Ira, Aquele Dia
Dia da ira! Aquele dia
Em que os séculos se desfarão em cinzas
Testemunham David e Sibylla!
Quanto terror é futuro
Quando o juiz vier
Para julgar a todos irrestritamente!
A Trompa esparge o poderoso som
Pela região dos sepulcros
Convocando todos ante o trono
A Morte e natureza se aterrorizam
Ao ressurgir a criatura
Para responder ao Juiz
O livro escrito aparecerá
Em que tudo há
Em que o mundo será julgado
Quando o Juiz se assentar
O oculto se revelará
Nada haverá sem castigo!
Que direi eu, pobre miserável?
A que paráclito rogarei
Quando só os justos estarão seguros?
Rei, tremenda majestade
Que ao salvar, salva pela graça
Salva-me, fonte piedosa
Recordai-vos, piedoso Jesus
De que sou a causa de vossa via
Não me percais nesse dia
Resgatando-me, setistes lassidão
Me redimistes sofrendo a cruz
Que tanto trabalho não tenha sido em vão
Juiz justo da vingança divina
Dai-me a remissão dos meus pecados
Antes do dia final
Clamo, como condenado
A culpa enrusbece meu semblante
Suplico a vós, ó Deus
Ao que perdoou a Madalena
E ouviu à súplica do ladrão
Dai-me também esperança
Minha oração é indigna
Mas, pela vossa bondade atuais
Não me deixes perecer cremado no fogo eterno
Colocai-me com as ovelhas
E separai-me dos cabritos
Ponde-me à vossa direita
Condenai os malditos
Lancai-os na flamas famintas
Chamai-me aos benditos
Oro-vos, rogo-me de joelhos
Com o coração contrito em cinzas
Cuidai do meu fim
Lacrimoso aquele dia
No qual, das cinzas, ressurgirá
Para ser julgado, o homem réu
Perdoai-os, senhor Deus
Piedoso senhor Jesus
Dai-lhes descanso eterno, Amém!