Turbatuli
Naine mine too kuuri alt turvast.
Rinnus on kelts, aknal jää.
Kuni need ära ei sula, me õue ei näe, näe.
Naine mine too kuuri alt turvast,
Taevast ei tunne silm.
Petlike jääõite varju jääb jumala ilm.
Naine mine too kuuri alt turvast,
Õhuta veel turbatuld.
Mulle küll sooja ei anna su ehete kuld, kuld
Naine mine too kuuri alt turvast,
Iidsemat mistahest muust.
Minevik paistku me hütti lee lõõmavast suust
Tuuled on liikvel, muutes maid ja teid.
Kaalud on kiikvel, vaagides meid.
Naine kuhja koldesse turvast.
Kütku me meeli aeg.
Tuhaks las muutuvad mured ja võlad ja vaev, vaev.
Naine kuhja koldesse turvast,
Ohverda tulle prees.
Tuli ei ole siis kade et hing on meil sees.
Tuuled on liikvel, muutes maid ja teid.
Kaalud on kiikvel, vaagides meid.
Naine lisa koldesse turvast
Rinnus on kelts, aknal jää.
Kuni need ära ei sula, ma õue ei näe, näe.
Naine koldesse turvast,
Taevast ei tunne silm.
Petlike jääõite varju jääb jumala ilm.
Tuuled on liikvel, muutes maid ja teid.
Kaalud on kiikvel, vaagides meid.
Tuuled on liikvel, muutes maid ja teid.
Kaalud on kiikvel, vaagides meid.
Turbas
Naine, vai buscar a turfa do galpão.
No peito tem um peso, na janela gelo.
Enquanto isso não derreter, não vejo o lado de fora, fora.
Naine, vai buscar a turfa do galpão,
O céu não é visto pelo olhar.
À sombra das traiçoeiras flores de gelo, fica o mundo divino.
Naine, vai buscar a turfa do galpão,
Ainda sem ar, acenda a fogueira.
Teus adornos de ouro não me aquecem, não me aquecem.
Naine, vai buscar a turfa do galpão,
Mais antigo que qualquer outra coisa.
Que o passado brilhe na boca ardente da nossa cabana.
Os ventos estão soprando, mudando terras e caminhos.
As balanças estão oscilando, pesando a gente.
Naine, empilhe a turfa na lareira.
Aqueça nossas almas com o tempo.
Que se tornem cinzas as preocupações, dívidas e dores, dores.
Naine, empilhe a turfa na lareira,
Ofereça ao fogo a oferenda.
O fogo não é ciumento, pois a alma está dentro de nós.
Os ventos estão soprando, mudando terras e caminhos.
As balanças estão oscilando, pesando a gente.
Naine, adicione turfa à lareira.
No peito tem um peso, na janela gelo.
Enquanto isso não derreter, não vejo o lado de fora, fora.
Naine, turfa na lareira,
O céu não é visto pelo olhar.
À sombra das traiçoeiras flores de gelo, fica o mundo divino.
Os ventos estão soprando, mudando terras e caminhos.
As balanças estão oscilando, pesando a gente.
Os ventos estão soprando, mudando terras e caminhos.
As balanças estão oscilando, pesando a gente.