Godmorgen, søster
God morgen, søster. Dagen stryke milde
Regnversvinger varsom i mot rutå.
I verden er det endå nesten stille,
og så som ein song i søvn snør håret ditt
hvite melkeveiar over putå.
Du sove. Og du huske meg så vidt.
Eg stryke bort ei stjerna fra pannen din
og hilse deg for alt eg aldri sa deg.
Så står eg der og eige littegranna
den dyra natta om igjen. Og går
forsiktigt og på strømpelesten fra deg.
Og ute er det høst , og nesten vår!
Bom dia, irmã
Bom dia, irmã. O dia acaricia suave
A chuva dança devagar em direção ao céu.
No mundo ainda está quase em silêncio,
e como uma canção em sonho, o teu cabelo
branco como a Via Láctea sobre o travesseiro.
Você dorme. E você mal se lembra de mim.
Eu afasto uma estrela da sua testa
e te cumprimento por tudo que nunca te disse.
Então eu fico ali e possuo um pouquinho
daquela noite preciosa de novo. E vou
cuidadosamente e na ponta dos pés me afastando de você.
E lá fora é outono, e quase primavera!