Stjernebåten
Me reise med ein skrøplige båt
og "jordå" kalles den.
Me hørre både latter og gråt
og varme songar, venn -
Di går om både åsar å eng
om kløver, løvetann.
Det suse fra kverr felestreng
spent fra strand te strand
Om kvinne og om mann,
om barn i alle land.
Di songar små
må alltid få
vær' mærr enn skrift i sand.
Eg tror iblant at båten går ner
i sol i sør og nord
hvis solå blir ei sterkare sol
enn hav kan ha om bord.
Det e for tunge frakt.
Og bak står hat og makt.
Men likavel -
på alle fjell
må håpet holla vakt.
Så longe tid som kverr passasjer
på "jordå" har ei snor
som binde di te livet her
og alt så modig gror,
ska stjernebåten gli
igjønå rom og ti'
med friske vind
kor du e min
og eg e alltid di!
O Barco das Estrelas
Vou viajar em um barco frágil
que chamam de "terra".
Ouço risadas e choros
e canções quentes, amigo -
Elas vão por colinas e campos
por trevo, dente-de-leão.
Sussurram de cordas de violino
estendidas de praia a praia.
Sobre mulher e homem,
sobre crianças em todo lugar.
Essas pequenas canções
sempre devem ser
mais do que escrita na areia.
Às vezes eu acho que o barco desce
sob o sol do sul e do norte
se o sol não for um sol mais forte
do que o mar pode ter a bordo.
É carga pesada.
E atrás estão ódio e poder.
Mas mesmo assim -
em todos os montes
esperança deve vigiar.
Enquanto houver cada passageiro
na "terra" que tem um fio
que os liga à vida aqui
e tudo que cresce corajosamente,
o barco das estrelas vai deslizar
através do espaço e do tempo
com ventos frescos
onde você é meu
e eu sou sempre seu!