Om wat applaus

Por um pouco de aplauso

Om wat applaus

Por um pouco de aplausoOm wat applaus
esqueceu-seheeft hij vergeten
na escuridão abandonadade godverlaten duisternis
nunca suspeitou e nunca soubenooit vermoed en nooit geweten
quão branco, quão vazio é o invernohoe wit, hoe leeg de winter is

Só o ventoAlleen de wind
o vento que sussurrade wind die fluistert
só uma pedraalleen een steen
uma pedra que esperaeen steen die wacht
só uma árvorealleen een boom
uma árvore que escutaeen boom die luistert
para a águanaar het water
a água riwater lacht

Aquele que quis ter controleHij die zijn hand wou laten heersen
sobre as coisas, sobre a areiaover dingen, over zand
carrega em seus ombros bronze e mármoredraagt op zijn schouders brons en marmer
é beijado por um medo estranhowordt gekust door vreemde angst

Só os tolosAlleen de dwaze
os malucos sabemgekken weten
tuas gritos soam agudos e ocoshun kreten klinken schril en hol
e são lentamente devoradosen worden langzaam opgevreten
por um velho globo terrestredoor een oude wereldbol