Un Cura de Aldea
Tien una vieya sotana
y un bonete muy gastau.
Tien un rosariu con cuentes
de madera y un breviariu
que lu reza todos los dies
cuando el sol ya ta baxando
en atapecer de oru
o en atapecer de orbayu.
Per la laborá diz la misa
cuando atapez el rosaiu,
per la nochi xuega al tute
y en la cama reza al santu
y asomau al corredor
ponse el probe atristayau
cavila si el so vivir
non tará ya fracasau.
La iglesia fecha de piedra
ta del pueblu en lo más alto
y ye un gozu les campanes
repicar nel campanariu.
Y cerquina de la iglesia
tien so casina el bon parracu
enllená de los afanes
que el vivir va filvanado.
Per les mañanes la misa
cunado atapez el rosariu,
como una esfueya bendita
fecha de rezos y cantos,
y en el camín de vuelta el chigre
ya conoz el su fracasu
si de nochi vuelve a casa
despacin pasin a pasu.
Um Padre de Aldeia
Tem uma velha batina
e um boné bem surrado.
Tem um rosário com contas
de madeira e um breviário
que reza todos os dias
quando o sol já tá se pondo
no entardecer dourado
ou no entardecer de orvalho.
Pela labuta diz a missa
quando o rosário se põe,
pela noite joga truco
e na cama reza ao santo
e, olhando pro corredor,
o pobre fica triste
pensando se sua vida
não vai ter sido um fracasso.
A igreja feita de pedra
tá no povoado lá em cima
e é uma alegria os sinos
tocarem no campanário.
E pertinho da igreja
tem sua casinha o bom padre
cheia das preocupações
que a vida vai tecendo.
Pela manhã a missa
quando o rosário se põe,
como uma benção sagrada
feita de rezos e cantos,
e no caminho de volta pro bar
já conhece seu fracasso
se à noite volta pra casa
devagar, passo a passo.