Blind geboren

Hij was vanaf zijn geboorte blind. Hij had geen naam, hij was blind zonder naam
'BZN'

Hij was alle blinden. Hij was de platoonse idee van de blinde. Hij was de
ultieme blinde. Hij was de vleesgeworden nietziendheid, de allesomvattende
nonvisualiteit, kortom: hij zag de ballen

Zijn vader was fotograaf, waarschijnlijk was hij verwekt in zijn donkere kamer
Als kind al was hij gefascineerd door het beroep van zijn vader. Het moest
geweldig zijn hoe hij foto's maakte. Iedereen gaf er tenminste hoog van op

Maar voor hem bestond het niet

Zijn moeder was ballerina. Het moest fantastisch zijn hoe zij danste. Iedereen
sprak er tenminste vol bewondering over

Maar voor hem bestond het niet.

Het gebonk van voeten dat hij hoorde op de balletvloer, had niets met kunst
uitstaande

Zijn ouders hadden voor zijn opvoeding weinig tijd. Zijn moeder vond hem maar
een blok aan haar been, wat voor een ballerina verrekte lastig is. Ze
besteedden hem uit aan een blindeninstituut. Een soort indianenreservaat, maar
dan voor blinden. Hij was er eenzaam, en verveelde zich

(Ik heb ooit eens opgetreden op zo'n blindeninstituut en weet je wat ik toen
gedaan heb? Toen heb ik voor die blinden een mimevoorstelling gespeeld. Ik heb
nog nooit zo weinig succes gehad.)

Toen hij het lopen met de witte stok onder de knie had, ontsnapte hij
'Ontsnapte' is eigenlijk een groot woord, hij liep domweg de poort uit. Aan het
eind van die dag werd hij gevonden, door een boer, die een taxi voor hem belde

Thuis trof hij leegte. Zijn ouders waren er niet, die waren dansen en foto's
maken. Na een week pas kwam zijn vader terug. Hij was naar Ethiopie geweest om
daar foto's te nemen van kinderen die niets te eten hadden

Maar op het vliegveld van Addis Abeba waren al zijn rolletjes met schrijnende
taferelen door de Ethiopische douane in beslag genomen. Thuis trof hij zijn
zoon die al zeven dagen niets gegeten had

Hij ontdeed hem snel van zijn schamele kledij, legde hem in een kwijnende
houding op de grond neer en schoot drie rolletjes vol

De krant was erg tevreden

"Aan tafel," riep de Ethiopische moeder van elf kinderen. En alle elf kinderen
kwamen aangerend, maar ze zagen geen tafel. Dat hoefde ook niet, want er was
toch niets om aan tafel op te eten: mama maakte een grapje

Maar mama moest dit grapje duur bekopen. De kinderen hakten haar in stukken
roosterden haar, en aten mama op. Maar na drie dagen was mama op. Wat nu? Papa
opeten, dat kon niet meer, dat hadden ze al eens gedaan toen hij quasi grappig
had geroepen: "Jongens, ik heb chinees gehaald."

Op hun laatste krachten sjokten de kinderen de woestijn in. Hun moeizame
voetstappen begeleid door geweervuur. Honger, dorst, dorst, honger. En af en
toe zagen ze wel een soldaat, maar die had zo'n eng geweer, die durfden ze niet
soldaat te maken. En de kinderen liepen, en liepen, en liepen... En een voor
een vielen ze neer, binnen een dag overdekt met een dikke laag zand. Begraven
vergeten

Maar McDonalds heeft nu 4 menu's in prijs verlaagd

Zijn moeder opperde eens dat hij terug moest, naar het reservaat. Hij maaide
wild met zijn armen door de lucht, en barstte in tranen uit, dus werd het een
gewone school. De leraren daar waren erg behulpzaam. Een biologieleraar had
ooit eens door middel van lucifershoutjes de menselijke voortplantings-organen
voor hem voelbaar willen maken. Door het driftige voelen was er een zwavelkopje
ontbrand. De volgende dag schreeuwden de kranten: "School in as gelegd door
genitalien." Dit was zijn eerste en laatst seksuele ervaring. Hij zou zijn
vingers niet meer branden