Wonen in een oude wijk

Ik woon in een ouwe wijk, zo'n wijk waar je nooit een politicus ziet behalve als
de verkiezingen eraan komen, het is een leuke wijk. Turkse groenteman is zes
keer zo goedkoop als de Hollandse, en twintig keer zo vers, een kilo knoflook
voor f2.95, maar dat koop ik niet meer, ik kreeg klachten van het publiek. Bij
ons in de wijk hoor je wel honderd verschillende talen die je nooit aan de LOI
zou kunnen studeren

Nou moet ik wel toegeven dat de sfeer de laatste tijd wel een beetje
gricabaretiger wordt. Ze zijn bij ons in de buurt bezig met renoveren van
huizen. Ze waren bij mij vanmiddag de gevel aan het zandstralen, toen kwam er
een Turk voorbij, en ik hoorde van wel acht verschillende kanten: "als jij je
laat zandstralen, dan zie je er al een stuk beter uit."
Dat lijkt eng, maar dat is bij ons in de buurt toch meer een soort van open
dialoog. Het is nog niet echt eng, ik bedoel, zolang Janmaat leider is van de
CD is het toch nog niet echt gevaarlijk. Die man, zo'n charlatan, die staat
voortdurend zichzelf te parodieren, er zijn CD-ers die ik veel enger vind.
Die vrouw van Janmaat, die Wil Schuurman, die is pas eng. Die zit nou ook in de
kamer. Die heeft haar linkerbeen verloren, daarom is ze zo rechts geworden
God wat zou ik nou eens graag met die Wil Schuurman door de Kanaalstraat in
Utrecht willen lopen. Moet je je voorstellen, dan liepen we daar, tenminste ik
ik zou die rolstoel van Schuurman duwen, ik zou er flink de pas inzetten met
zo'n lekkere stootbumper voor me. Dan reden we daar, we roken allerlei
exotische geuren, we kochten een Turks brood, we kochten een stukje Griekse
feta, made in Holland, daar zou Schuurman dan wel weer trots op zijn, we
kochten een potje Portugese peentjesjam, we hoorden de voorzanger van de
moskee, we hoorden de klokken van de katholieke kerk, we hoorden studenten
praten over rontgenstralen
En dan liepen we naar mijn huis, dan zou ik naar binnen lopen, en ik zou aan
mijn Turkse bovenbuurman vragen: "Breng jij mevrouw Schuurman even naar het station."