Niet goed bij d'r verstand
Haar zoon nam haar een dag naar Schiphol mee
Want moeder, zei hij, er zijn zoveel nieuwe dingen
Je moet het zien, je bent van deze tijd
En de techniek maakt zulke vorderingen
Ze was wat bang van de techniek van nu
Die ging naar haar idee met iets te rasse schreden
Ze vond er vaag iets onnatuurlijks aan
Maar hoe dan ook, ze is naar Schiphol meegereden
Ze zag een wereld, glad en efficient
Ze zag de jets, hoorde ze krijsend overkomen
En dacht: Het zal wel knap zijn allemaal
Ik heb toch liever een stuk land met gras en bomen
refren':
En als u denkt: Ze was niet goed bij d'r verstand
Dan moet u toch wel even op uw woorden passen
Want we ademen geen lucht meer in maar gassen
En we horen hoe de olie-golven klotsen op het strand
Zo ver zijn we dan gekomen met ons prachtige verstand
Toen zei haar zoon: Zo wordt de wereld nou
Maar nog veel beter en volmaakter zal wel blijken
En bij die ene argeloze zin
Sloeg haar de schrik om 't hart, een schrik die niet wou wijken
De roltrap af, de roltapijten op
Passeerden uitgebluste, grotemensen-horden
Een plastic wereld voor een doodmoe ras
Moest zo de mooie wereld van de toekomst worden
Ze keek door 't raam en dacht: Hier groeide gras
Ze zag beton en glas zover ze maar kon kijken
Zo wordt de wereld, dacht ze, een woestijn
Want de techniek, ja, de techniek gaat over lijken
refren'
Sindsdien zag ze steeds meer in de techniek
Een ongeneeslijke ziekte, een bedreiging
Een moord op alles wat natuurlijk was
Maar waar de wereld onverschillig aan voorbij ging
We zijn te laat, dacht ze, we kunnen niet terug
We gaan vooruit met harde, arrogante koppen
Tot alles is vervuild en uitgeroeid
We gaan met man en met computer naar de knoppen
Maar op den duur werd dit te veel voor haar
Ze werd zo moe, zo moe, ze wilde zich verstoppen
En niet meer denken, zonder zorgen zijn
De anderen zonder haar hun peultjes laten doppen
refren'
Een tijd geleden is het dan gebeurd
Ze stond te kijken op de brug, een zomermorgen
Net gleed een troepje eenden door de gracht
Zo wil ik ook wel drijven, dacht ze, zonder zorgen
Ze riep: Vooruit, terug naar de natuur
Toen sprong ze lachend naar beneden in het water
En zonk meteen, want zwemmen kon ze niet
Het troepje eenden vloog uiteen met luid gesnater
Ze is niet dood, ze zit in een tehuis
Ze praat niet meer, ze zit alleen maar wat te kwaken
Ze denkt dat ze een eend is, verder niets
En geen probleem van deze tijd kan haar meer raken
En als u denkt: Ze was niet goed bij d'r verstand
Dan moet u toch wel even op uw woorden passen
Want we ademen geen lucht meer in maar gassen
En we horen hoe de olie-golven klotsen op het strand
Zo ver zijn we dan gekomen met dat prachtige verstand
Não estava bem da cabeça
O filho a levou um dia para Schiphol
Porque mãe, disse ele, há tantas coisas novas
Você precisa ver, você é dessa época
E a tecnologia avança a passos largos
Ela estava um pouco assustada com a tecnologia de agora
Que, na visão dela, estava indo rápido demais
Ela achava que havia algo vago e antinatural
Mas, de qualquer forma, ela foi junto para Schiphol
Ela viu um mundo, liso e eficiente
Viu os jatos, ouviu-os gritando ao passar
E pensou: Deve ser tudo muito impressionante
Mas eu prefiro um pedaço de terra com grama e árvores
refrão:
E se você pensa: Ela não estava bem da cabeça
Então você deve ter cuidado com suas palavras
Porque não respiramos mais ar, mas gases
E ouvimos como as ondas de petróleo batem na praia
Até onde chegamos com essa nossa linda cabeça
Então seu filho disse: Assim é o mundo agora
Mas ainda será muito melhor e mais perfeito, isso vai se mostrar
E com aquela frase ingênua
Um medo tomou conta do seu coração, um medo que não queria ir embora
Descendo a escada rolante, passando pelos tapetes rolantes
Atravessou hordas de adultos exaustos
Um mundo plástico para uma raça cansada
Assim deveria ser o lindo mundo do futuro
Ela olhou pela janela e pensou: Aqui crescia grama
Ela viu concreto e vidro até onde podia olhar
Assim se torna o mundo, pensou, um deserto
Porque a tecnologia, sim, a tecnologia passa por cima de tudo
refrão
Desde então, ela começou a ver mais na tecnologia
Uma doença incurável, uma ameaça
Um assassinato de tudo que era natural
Mas o mundo seguia indiferente
Estamos atrasados, pensou, não podemos voltar
Estamos avançando com cabeças duras e arrogantes
Até que tudo esteja poluído e extinto
Vamos com homens e computadores para o fundo do poço
Mas, com o tempo, isso se tornou demais para ela
Ela ficou tão cansada, tão cansada, queria se esconder
E não pensar mais, viver sem preocupações
Deixar os outros descascar ervilhas sem ela
refrão
Faz tempo que isso aconteceu
Ela estava olhando da ponte, numa manhã de verão
Um grupo de patos acabou de passar pelo canal
Quero flutuar assim também, pensou, sem preocupações
Ela gritou: Vamos, de volta à natureza
Então pulou rindo na água
E afundou na hora, porque não sabia nadar
O grupo de patos se dispersou com um barulho ensurdecedor
Ela não está morta, está em um lar
Não fala mais, só fica lá crocitando
Ela acha que é um pato, nada mais
E nenhum problema dessa época pode mais atingi-la
E se você pensa: Ela não estava bem da cabeça
Então você deve ter cuidado com suas palavras
Porque não respiramos mais ar, mas gases
E ouvimos como as ondas de petróleo batem na praia
Até onde chegamos com essa nossa linda cabeça