Stomme slaven, fijne mensen
'k Heb heel m'n leven gezworven
Ik trok rond door vreemde landen
'k Heb alle zeeen bevaren
Spoelde aan op verre stranden
En overal zag ik dezelfde
Karavanen van ellende
De sjacheraar en de gesjochte
De verwaande, de verwende
Maar bovenal; brave burgers
Die alleen kijken en zwijgen
Niet beseffen dat ze nooit meer
Een ander leven zullen krijgen
Stomme slaven die zo leven
En zo de wereld verpesten
En overal zag ik dezelfde
Mensen die zingen en toch arm zijn
Hun kleine lapje grond bewerken
En toch gul en goed en warm zijn
Die van een ander niet vragen
Wat ze zelf niet kunnen geven
En bij hun tegenslagen zeggen
Ach meneer, zo is het leven
En die zich nooit zullen haasten
En geen zorg hebben om later
Drinken wijn wanneer er wijn is
Is er geen wijn, helder water
Fijne mensen die van hun leven
Alleen het goede bewaren
En die eens, zoals wij allen
Zullen rusten in de aarde
Escravos Estúpidos, Pessoas Boas
'Eu passei a vida inteira vagando
Viajei por terras estranhas
Naveguei todos os mares
E cheguei a praias distantes
E em todo lugar vi os mesmos
Caravanas de sofrimento
O picareta e o explorador
O arrogante, o mimado
Mas acima de tudo; cidadãos pacatos
Que só olham e ficam em silêncio
Não percebem que nunca mais
Terão outra vida
Escravos estúpidos que vivem assim
E assim estragam o mundo
E em todo lugar vi os mesmos
Pessoas que cantam e ainda são pobres
Cultivam seu pequeno pedaço de terra
E mesmo assim são generosos, bons e calorosos
Não pedem de outro o que
Não podem dar a si mesmos
E em suas desgraças dizem
Ah, senhor, assim é a vida
E que nunca se apressarão
E não se preocupam com o futuro
Bebem vinho quando há vinho
Se não há vinho, água limpa
Pessoas boas que guardam
Só o que é bom de suas vidas
E que um dia, como todos nós
Descansarão na terra