Stalmeester

Het gewone volk vraegt zich natuurlijk wel eens af: Wat doet zo'n stalmeester nu
eigenlijk, de godganselijke dag? Het schijnt dat men daer de merkwaerdogste
voorstellingen van heeft. Men denkt bijvoorbeeld dat een stalmeester zich in de
Koninklijke Stallen ophoudt. Nou ja, kijk, dat doe ik natuurlijk niet. Daer heb
ik mijn stallenjongens voor in Den Haag. En inderdaed staen daer de paerden en
de voertuigen; Van de gouwe koets tot de rode Ferrari. En daer ben ik zeker wel
meester over, maer dan bovenmeester, als men begrijpt wat ik bedoel
Traedities moeter er zijn, zeg ik altijd maer. D'r is al genoeg waerdevols naer
de kloten gegaen, de laetste jaeren
Neem Prinsjesdag. Wat hadden we vroeger: Een stoet van een koets of zeven, acht
negen, en behoorlijk bereden, ik bedoel: met goed aengekleed paerdevolk d'rop
en d'ran; En wat heb je nou? een armzaelig rijtuigje achter 't gouwe span en
dan heb je 't gehad. 't Ontbreek er nog maer aen dat ze Haere Maejesteit met
een taxi naer de Ridderzael laeten rijen. Versobering noemen ze dat. Ja, aen
mijn hoelae
En 't is van A tot Z fout. Want wat wil het gewone volk? Traedities
Neem nou die alleraerdigste ceremonie van 't eerste kievitseitje. Dat was toch
elk jaer weer een verrekt aerdig gebeuren. Meestal op een dag rond eind Maert
begin Aepril, dat was iets waer ik en de Konegin altijd naer uitkeken. Je kon
in die daegen opeens iemand horen vragen: "Is 't eitje er al?" En als het dan
kwam, dan was dat voor mij en de Konegin, en de prins, en allemael een hele
opluchting. Je zag de vinder dan aenkomen, meestal zo'n eenvoudige polder
jongen, in z'n beste kleren zak maer zeggen, en met z'n hele famielje, ook
allemael opgedoft. En dan 't eitje in 't mandje. En dan de burgemeester erbij
meestal van een of ander gat in Friesland, dus vaek zo'n rooie rakker
nietwaar? Maer toch alles tezaemen een verrekt schilderachtig geheel, dat stel
boerenkinkels in deze ambiance
D'r zijn mensen die niet van kievitseieren houen. Ieder z'n smaek; maar wat mij
betreft: ik mag er graeg een stelletje van verorberen. Want ook hier is er weer
iets moois naer de verdommenis gegaen. 't Wordt zo langzaemerhand een kaele
boel in dit land. En als je dan ziet wat zo'n eitje vandaeg de dag in een
restaurant moet kosten, dan zeg ik: Geef ze aen een paer mensen die ze
tenminste weten te waerderen en er nog iets meer in zien dan een dure
versnaepering
Dat wil het gewone volk. De franje van Oranje noem ik dat. 't Vertoon van de
Kroon. De eis van 't paleis
Het bewijs krijg je elk jaer maer weer an op de dertigste April. Dan komen ze
met zijn allen opzetten. Ik stae dan altijd zo'n beetje opzij van 't bordes
met het defile, achter een conifeer; Men ziet mij niet maer ik ben er toch, en
zo hoort het ook. Ik zorg er dan voor dat de zaek gladjes verloopt. Die bloemen
op de trejen, dat levert geen bezwaeren op. 't Is meer wat ze de Konegin zo
allemael komen aenbieden
En d'r wordt wat aengedraegen. Kijk, en dan gaet het erom dat je Haere
Maejesteit discreet ontlast, nietwaer
Van zo'n reuzenkoek uit de een of andere achterhoek van dit land. Dat is dan
aenpakken en even tussen je tanden sissen: "Kniksje maeken, achteruit de trap
af en wegwezen", en dan zelf even de geschenken ongemerkt achter de
rodondendrons sodemieteren. 't Is natuurlijk vanzelfsprekend dat Maejesteit
niet alles hoogstpersoonlijk kan nuttigen, want dan zou het daegelijks koek
eten zijn tot diep in de zomer
Wij nemen dus wel wat mee naer huis. En wat de andere cadeautjes betreft: Alles
wordt bewaerd; Alle zelfgeborduurde wandkleedjes en molens-van-lucifersstokjes
en wat er verder aan goedbedoelde rotzooi wordt aengeboden. Dat staet allemael
keurig op rekken bij elkaer, met kaertjes erbij van wie het is en met naeme ook
wat het voorstelt, en da's wel nodig, want er wordt wat afgeknutseld in dit
land
Maer 't mooiste is toch Kerstmis. Eerst op Soestdijk onder elkaer. De mensen
vraegen me dan vaek: hoe viert de koninklijke familie de kerstdagen. Ik wil
graeg eens een tipje van de sluier oplichten. De Konegin viert Kerstmis op twee
daegen, nl. zowel de eerste als de tweede kerstdag, op 25 en 26 december. In de
grote kaemer van Soestdijk staet dan een kerstboom. De famielje gebruikt op elk
van deze dagen drie maeltijden: Een feestelijk ontbijt, een stemmige lichte
lunch en een wat uitgebreid diner. Het is misschien wel aerdig om te vertellen
dat de taefel voor deze gelegenheid versierd is met hier en daer een rood lint
en een paer kandelaers met brandende kaersen. Ik geloof dat ik ook wel mag
verklappen dat het dan gezellig warm is, temeer daer er een open haerdvuur
brandt dat - ik meen dat wel te kunnen prijsgeven - beurtelings door de prins
en zijn schoonzoons af en toe van een vers houtblok wordt voorzien
Wat onze kleinste Koninklijke Hoogheden betreft durf ik te verklaeren dat deze
bijzondere belangstelling vertonen voor de lichtjes. En de famielje heeft de
toch wel verrekt aardige gewoonte ingevoerd dat elk prinsje af en toe een
kaersje mag uitblaezen
Maer 't mooiste is toch wel enkele daegen tevoren de gezaemenlijke viering met
't hele hof. Daer kijk ik al lang tevoren naer uit
'k Was van de zomer voor een kort vacantieverblijf op Corsicae, ik had gezwommen
en ik loop naer het strand terug en ineens stae ik stil, met het waeter van de
Middellandse Zee klotsend tegen mijn kuiten, en verdomd als het niet waer is
maer ik zeg tegen mijn vrouw: "Ik denk al aen de Kerst op Soestdijk; Was het
maer vast Advent."
Maer het is dan ook altijd weer ontroerend: Als de Konegin gewoon zelf rondgaet
met de chocolademelk. En alles staet daer dan toch maer bij elkaar, tot de
gewone stallenjongens toe, en zelfs een exemplaer d'r bij van wat men
tegenwoordig onze bruine medemens noemt. En de konegin gaet daer dan met
de chocolae tussen rond. En praet gewoon met iedereen. Over koetjes en kalfjes
En natuurlijk ook over de os en de ezel. En 't is geen gewone chocolae, maer
bijzondere: Uit de beste grondstoffen vervaerdigd, volgens een oud-vaederlands
recept
Een echt koninklijke drank. En daer mag ik dan graeg een vel op zien. Een
koninklijk vel. Ik schaem me er niet voor het te vertellen: 't Vorig jaer heb
ik dat vel uit mijn beker bewaerd. En het laeten inlijsten. 't Hangt nu thuis
boven een trumeau in de hal
En elke keer als ik er langs kom, dan gaet er iets door me heen. Dan denk ik
Verdomme, het leven is nog waerd om geleefd te worden. En zo is het dan ook op
die aevond in het paeleis. Allemael door elkaer
Heel gewoon en menselijk. En zo is het goed, en zo moet het blijven, - eens per
jaer