W witrynach odbicia

Nos Reflexos das Vitrines

W witrynach odbicia

[][]
( Sokół )( Sokół )
Na vitrine um olhar e o que se joga aqui? Nos reflexos bronzeados na cama de sol, corpos de arte, sob o shopping uma multidão. Esperei pela manicure, que se atrasou um pouco, a espera se arrastou. De tédio, meu olhar nas vitrines, refletindo meu rosto e as pessoas que passavam. Pensei que nunca estaria do outro lado do vidro, no sentido de estar à venda, não vou me adaptar. As leis do mercado têm que me guiar? E o potencial comprador deve consumir sem pensar? Não copie e não deixe que te copiem. Como meu DNA, palavras únicas. Amor, levante a cabeça, porque você está comigo. Ainda haverá tempo para descansar - isso é certo. Assim pensei, parado diante do meu próprio reflexo, olhando fundo para os produtos atrás do vidro. Um pequeno empurrão financeiro seria bem-vindo. Nos reflexos das vitrines, olha, por que você está se olhando, caramba? Você tem seu rosto, como cada um de nós, aquele está meio perdido, este é sério. Um pouco mais adiante, diante do vidro, uma arte pinta os lábios, triste, como se toda a vida estivesse do outro lado do espelho, atrás dela, um sem-teto deixou cair caixas do carrinho, refletindo a panorâmica da cidade. Uma droga se acende nesse fundo de hélio, uma dama de armadura, finge ser uma lady, ao lado, uma jovem mãe inconsciente com dois filhos. O que está pegando? Estudantes, trabalhadores, trapaças, tempos difíceis. Olho mais fundo nos meus olhos, pondero destinos, lembrando de momentos, meu olhar imóvel como um manequim e se destaca...Na wystawy oka rzut i co się rzuca tu? W odbiciach opalone na solarce sztuk ciała, pod handlowym domem ludzi masa cała. Czekałem na maniurkę, która chwilę się spóźniała, chwila trwała. Z nudów wzrok na witryny, w nich odbitą swoją twarz i ludzi co przechodzili. Pomyślałem, że nigdy nie znajdę się po drugiej stronie szyby w sensie na sprzedaż nie będę. Co, niby mam się dostosować? Prawa rynku mają mną kierować? A potencjalny nabywca ma to bezmyślnie konsumować? Nie kopiuj i nie daj się skopiować. Jak moje DNA niepowtarzalne słowa. Kochanie, do góry głowa, bo jesteś ze mną. Jeszcze będzie czas by odpoczywać -to na pewno. Tak myślałem stojąc przed odbiciem własnym, spojrzałem w głąb na towary zza szyby tafli. Przydałby się delikatny finansowy zastrzyk. W witrynach odbicia, patrz, co się kurwa patrzysz? Masz swoją twarz, jak każdy z nas, tamten otępiały, ten poważny. Kawałek dalej, przed szybą sztuka maluje usta, jakaś smutna, jakby całe życie po drugiej stronie lustra, za nią bezdomnemu kartony spadły z wózka, odbija się miasta panorama. Chujoza jara na tym tle helu grama, pancerna blać, udaje że jest dama, obok niczego nie świadoma z dwójką dzieci młoda mama. O co kaman? Studenty, zarobasy, przekręty, takie czasy. Patrzę dalej w swoje oczy, rozważam losy, sztosy przypominam mój wzrok nieruchomy jak manekina i podbija...
( Maniurka )( Maniurka )
Que horas são? Acho que me atrasei um pouco?Która godzina? Chyba trochę się spóźniłam?

( Sokół )( Sokół )
...e eu esqueço......i zapominam...

refrão:refren:
Olhe para seu reflexo na vitrine, o tempo passa, é importante afiar o olhar, para perceber mais, não ficar para trás. (Não ficar para trás). Olho para meu próprio reflexo na vitrine e vejo que é real, não sendo um holograma, me lembra de que lado eu realmente estou e para que propósito.Spójrz, na swoje odbicie w witrynie, czas płynie, ważne by wzrok się wyostrzał, by więcej zauważać, gdzieś po drodze nie zostać. (Nie zostać). Patrzę na własne odbicie w witrynie i widzę to, że jest realne, nie będąc hologramem, przypomina po której stronie się znalazłem i w jakim celu tak naprawdę.

( Jędker )( Jędker )
Com o tempo, fico nervoso como na vida - tensões e pressões na cabeça, olhei para a vitrine buscando um projeto de sentido e significado, reflexos distorcidos, como meus pensamentos confusos, aliás, como esse mundo todo, conheço este lado: a escada polonesa, uma lembrança empoeirada. Quanto mais alto, mais difícil. Depois da queda, com um grande estrondo, você desce, a superfície se despedaça, perto do mu, não para o público, que escolherá os eleitos: Terra e pessoas como um voo de condenados, é preciso aproveitar a vida, tomar decisões acertadas, saber se comportar. Você não escreve letras? Pelo menos tente entendê-las. Isso eu sabia, depois vi o dia todo meu reflexo em cada canto e não só nas vitrines. Agora sobre as engrenagens cinzentas das máquinas que não querem perceber que é possível viver de outra forma, como após cogumelos fortes, meio atordoados, aqueles que nos amaldiçoam, o inferno os consumirá, não correm cegamente, sei o que faço. O reflexo na vitrine, me lembra de que lado estou. Perguntando, observando as pessoas da parte real, que ao invés de fazer algo, encontram milhares de reclamações. Isso os levará a uma derrota inevitável, onde estão os resultados? Faltou vontade? Alguém simplesmente os enganou? Perdidos nos eventos. Não são meus próximos pensamentos, não se referindo a nenhum dos verdadeiros amigos, minha família, minha linda namorada. Você acha que estou terminando? Estou apenas começando. Letras polonesas dão muito o que pensar e estou esperando a chegada da nova geração. (estou esperando a chegada da nova geração)Z biegiem czasu robię się nerwowy jak to w życiu- skręty i wkręty do głowy, spojrzałem na witrynę szukając projektu sensu i wymowy, odbicia zniekształcone, jak moje myśli pokręcone, zresztą jak ten cały świat znam tę stronę: drabiny polskiej wspomnienie zakurzone. Im wyżej tym trudniej. Po błędzie z wielkim hukiem spada się w dół, płaszczyzny lądowań połamany w pół, blisko mułu, nie dla ogółu, co odmuli wybrańców: Ziemia i ludzie jak lot skazańców, trzeba cieszyć się życiem, trafne decyzje podejmować, zachować się umieć. Nie kleisz tekstów? Chociaż raz spróbuj je zrozumieć. To jest to wiedziałem, później cały dzień widziałem mego odbicia każdy cień i nie tylko w witrynach. Teraz o szarych machiny trybach nie chcących zauważyć, że można żyć inaczej, jak po mocnych grzybach, otumanieni raczej , ci co nam złorzeczą, piekło ich pochłonie, nie gonię na ślepo, wiem co robię. Odbicie w witrynie, przypomina mi po której stoję stronie. Pytanie obserwując ludzi z realnej części, którzy zamiast coś robić wynajdują tysiące pretensji. Doprowadzi ich to do nieuchronnej klęski, gdzie efekty? Zabrakło chęci? Ktoś was po prostu przekręcił? Zagubieni w wydarzeniach. Nie o moich bliskich przemyślenia, nie dotyczące żadnego z prawdziwych ziomków, mojej rodziny, mojej pięknej dziewczyny. Myślisz, że kończę? Dopiero zaczynam. Polskie teksty dały dużo do myślenia i czekam nadejścia młodego pokolenia. ( czekam nadejścia młodego pokolenia )