395px

Mariló, a Cubana

Xandre Millet

Mariló La Cubana

No medio da noite
Nun barco a vapor
Camiño da habana
Iba mariló
Cheíña de frío
Nada pra comer
O pouco que tiña
Dáballo a xavier
Come meu filliño
Hoxe que si temos
Maña é o outro día
Teremos ou non

Chegaron ao porto
Sen nada nos pes
Nada pra gañar
Tanto por perder
Señora María
Su marido púes
Soy madre soltera
Venjo de otras tierras
Mi único hombre
Es mi hijo xavier

Ela ali deixou
As uñas na terra
As gochas no sacho
E a vida nela
Era unha muller
Era unha muller solteira
Era unha emigrante

Traballando arreo
Semanas enteiras
Xavier xa comía
Tres veces o día
Podía ir a escola
Contenta ela estaba
Cando polas noites
A él lle redactaba
As súas cartiñas
Pra mandarlle aos pais
De esa outra terriña

Cos duros aforros
Mercou unha casa
Doulle estudio o fillo
Ainda lle sobraba
Pra mandar a terra
Que un día deixou

Aquí lle chamaban
María a cubana
Ali lle decian
Lola la gallega
Era unha muller
Era unha muller solteira
Era unha emigrante

Os anos corrían
E unhas novas xentes
Unha nova fala
Unha nova vida
Pasaba as tardes
Ca sua netiña
Abuela lolita
De donde tú eres
Eu son dunha terra
Onde o vento fala
Onde as ondas bailan
E os paxaros cantan

Querida netiña
Vaite a esa terra
Dille que a cubana
En Cuba quedou
Era unha muller
Era unha muller, solteira
Era unha emigrante

Que en Cuba durmeu

Mariló, a Cubana

No meio da noite
Num barco a vapor
Caminhando para Havana
Ia Mariló
Cheia de frio
Nada para comer
O pouco que tinha
Dava a Xavier
Come meu filhinho
Hoje que temos
Amanhã é outro dia
Teremos ou não

Chegaram ao porto
Sem nada nos bolsos
Nada para ganhar
Tanto para perder
Senhora María
Seu marido então
Sou mãe solteira
Venho de outras terras
Meu único homem
É meu filho Xavier

Ela ali deixou
As unhas na terra
As mãos na enxada
E a vida nela
Era uma mulher
Era uma mulher solteira
Era uma emigrante

Trabalhando arduamente
Semanas inteiras
Xavier já comia
Três vezes ao dia
Podia ir à escola
Contente ela estava
Quando pelas noites
A ele escrevia
Suas cartinhas
Para mandar aos pais
Dessa outra terrinha

Com as economias
Comprou uma casa
Deu estudo ao filho
Ainda lhe sobrava
Para mandar à terra
Que um dia deixou

Aqui a chamavam
María, a cubana
Lá a chamavam
Lola, a galega
Era uma mulher
Era uma mulher solteira
Era uma emigrante

Os anos passavam
E novas pessoas
Uma nova língua
Uma nova vida
Passava as tardes
Com sua netinha
Avó Lolita
De onde tu és?
Eu sou de uma terra
Onde o vento fala
Onde as ondas dançam
E os pássaros cantam

Querida netinha
Vá para essa terra
Diga que a cubana
Em Cuba ficou
Era uma mulher
Era uma mulher solteira
Era uma emigrante

Que em Cuba dormiu

Composição: Xandré Millet