Na Infinita Unión das Invisibles Raíces da Terra

A ialba descobre os despoxos da miña dor a pantasma da venganza acompáñame, sorrinte as sabias runas marcan o xa escrito camiño do nacemento do Un eterno, indestructible
No frondoso carballo nas lonxanas terras musa de longos cabelos, ondulantes recordos coma raíces entretecidas, caótica multitude que se unen coa mística cinsa, purificador lume
O fume do xuramento escrito con bágoas de sangue sobre o pergameo feito de sinceiras promesas sube ate os estrelados designios incertos das enlazadas árbores polos máxicos sons das antergas crenzas...