Ara Estem Sols

Puc estar tota un vida espolsant la pilota
Sempre m'acaba tornant
Puc apostar un poc més
I somriure en les fotos
Ja vindran ells a parlar
Puc allunyar-me del foco, dir que estic loco
Puc intentar encaixar
Tot el que diguen, total vaig pujar a eixa moto
Queda tragar I tragar

Pots allunyar-te del dia, la nit I dels vicis
Ser la persona exemplar
Pots suportar els insults, el rumor, el judici
Saps que és el preu a pagar
Pots ser el més diplomàtic, el rei del trapezi
Pots aguantar I aguantar
Pots observar a l'espill al senyor de la crisi
Ara comença a plorar

I ara estem sols
I queden lluny aquelles veus
Aquell soroll de zels I d'impotència
I ara estem sols, la meua pena I jo
El crit del cor contra la indiferència

Paga que paga el ninot no demana clemència
Més interessos que al banc
Vaga descalç per un mon de taurons, penitencia
No sap si és merda o si és fang
S'alça de nit taquicàrdic, perdent la consciència
Sent una guerra al seu cap
Tot un exèrcit de listos demana coherencia
Listos que estan al sofá

L'apoteosi
Quina afició per parlar, quin suplici
Per difamar I per pontificar
No aguantarien ni un dia l'ofici
I cride algú que desperte I que actue
Que traga del cap I del cor, que fluctue
I calla el cap, perdedor penitent
I crida el cor contra els indiferents
I ara estem sols

Agora estamos sozinhos

Eu posso passar a vida espanando a bola
Eu sempre acabo voltando
Posso apostar um pouco mais
E sorria nas fotos
Eles virão conversar
Eu posso me afastar dos holofotes, dizer que sou louco
Posso tentar encaixar
Tudo o que eles dizem, total que eu peguei naquela bicicleta
Resta engolir E engolir

Você pode se afastar do dia, da noite e dos vícios
Seja a pessoa exemplar
Você pode suportar os insultos, os boatos, o julgamento
Você sabe que é o preço a pagar
Você pode ser o mais diplomático, o rei do trapézio
Você pode segurar e segurar
Você pode olhar no espelho o senhor da crise
Agora ela começa a chorar

E agora estamos sozinhos
E essas vozes estão longe
Aquele barulho de zelo e desamparo
E agora estamos sozinhos, minha tristeza E eu
O clamor do coração contra a indiferença

Pagar que paga a boneca não pede clemência
Mais interesse do que no banco
Descalço greve através de um mundo de tubarões, penitência
Ele não sabe se é uma merda ou se é lama
Ele acorda à noite taquicárdico, perdendo a consciência
Sentindo uma guerra em sua cabeça
Um exército inteiro de espertos exige consistência
Pronto para estar no sofá

A apoteose
Que gosto em falar, que tormento
Difamar e pontificar
Eles não ocupariam o cargo por um único dia
E ligar para alguém para me acordar e agir
Que engole da cabeça I do coração, que flutua
E cale a boca, perdedor penitente
E ele chama o coração contra os indiferentes
E agora estamos sozinhos

Composição: