Við Dagsins Hnig

Hoje caímos

Við Dagsins Hnig

Ainda brilha nos olhos deGlitrar enn í augum hinna
dourado amadoástkæra gull
Apesar de sentir que o seu mundo lavadosÞótt finnist þér þín veröld skolast burt

Ela gosta de estar pertoFinnst hún vera nálægt
mas nunca detecta a presença deen aldrei skynjar nærveru
Quem nunca sai quando lhe é pedido?Hver skilur þegar aldrei er spurt?

Não pode ir além do tempoKemst ekki lengra að sinni
desgasta o obscuro levalíður út er skyggja fer
só vê agora que não éaðeins sér nú það sem ekki er

Deite-se na pele do hnyg diaLeggst undir feldinn við dagsins hnyg
(Envolve um pesado e se esconde)(Felst fyrir vofum og hylur sig)
Sentado na pedra sonho apedrejado colinasSitur í draumsins steingrýttu hlíð
e olhando atender construção simples vazioog starir móts tómsins látlausu smíð
Agora parece que assimNú sýnist sem svo
eles se movem com paredesað þeir hreyfi við veggjum
Com o segundo mundoMeð heimana tvo
fornecendo uma cruz e tentando acordá-losem kveða í kross og reyna að vekja þig

Sempre brilhando nos meus olhosMunt alltaf glitra í augum mínum
dourado amadoástkæra gull