Wiersze Wojenne

Versos de Guerra

Wiersze Wojenne

Vou abrir o céu dourado pra você,Niebo złote ci otworzę,
Onde o silêncio é um manto brancoW którym ciszy biała nić
Como um enorme som de noz,Jak ogromny dźwięków orzech,
Que vai estourar pra viverKtóry pęknie, aby żyć
Com folhas verdes,Zielonymi listeczkami,
Canto dos lagos,Śpiewem jezior,
Música do crepúsculo,Zmierzchu graniem,
Até revelar o núcleo do leite no amanhecer dos pássaros.Aż ukaże jądro mleczne ptasi świt.

Só me tire dos olhosJeno wyjmij mi z tych oczu
O vidro doloroso - a imagem dos dias,Szkło bolesne - obraz dni,
Que as caveiras brancas rolamKtóre czaszki białe toczy
Por campos ardentes de sangue.Przez płonące łąki krwi.
Só mude o tempo aleijado,Jeno odmień czas kaleki,
Cubra os túmulos com o manto do rio,Zakryj groby płaszczem rzeki,
Limpe do cabelo a poeira da batalha,Zetrzyj z włosów pył bitewny,
Desses anos raivososTych lat gniewnych
A poeira negra.Czarny pył.

Quem vai me devolver meu olharKto mi odda moje zapatrzenie
E meu calor que se foi por sua causa?I mój cień, co za tobą odszedł?
Ah, esses dias como feras ronronando,Ach, te dni jak zwierzęta mrucząc,
Como plantas que são - cada vez mais jovens.Jak rośliny są - coraz młodsze.

E logo já - tão pequenos,I niedługo już - tacy maleńcy,
Em cima da casca da noz, de pé,Na łupinie z orzecha stojąc,
Vamos flutuar contra a correntePopłyniemy porom na opak
Como se desafiássemos os fluxos aquáticos.Jak na przekór wodnym słojom.

E assim, inclinando-se na água alternadamente,I tak w wodę się chyląc na przemian
Vamos flutuar descuidadamente para o esquecimento,Popłyniemy nieostrożnie w zapomnienie,
Só vão chorar na terraTylko płakać będą na ziemi
As sombras que deixamos pra trás.Zostawione przez nas nasze cienie

A terra dura eu vou transformarZiemię twardą ci przemienię
Em um voo suave de leites,W mleczów miękkich płynny lot,
Vou tirar das coisas as sombras,Wyprowadzę z rzeczy cienie,
Que se esticam como gatos,Które prężą się jak kot,
Com pelagem brilhante, vão enrolar tudoFutrem iskrząc zwiną wszystko
Nas cores das tempestades,W barwy burz,
Nos corações das folhas,W serduszka listków,
Na trama cinza da chuva.W deszczu siwy splot.

Só me tire dos olhosJeno wyjmij mi z tych oczu
O vidro doloroso - a imagem dos dias,Szkło bolesne - obraz dni,
Que as caveiras brancas rolamKtóre czaszki białe toczy
Por campos ardentes de sangue.Przez płonące łąki krwi.
Só mude o tempo aleijado,Jeno odmień czas kaleki,
Cubra os túmulos com o manto do rio,Zakryj groby płaszczem rzeki,
Limpe do cabelo a poeira da batalha,Zetrzyj z włosów pył bitewny,
Desses anos raivososTych lat gniewnych
A poeira negra.Czarny pył.

Uma longa fita se torcendo, a voz quente no ar esfria,Długa wijącą się wstęgą głos ciepły w powietrzu stygnie,
Até que alcance a escuridão e o sussurro nos lábios ouça.Aż jego dosięgnie w zmroku i szept przy ustach usłyszy.
"Querido" - a canção murmura e envolve sua cabeça, toca"kochany" - szumi piosenka i głowę owija mu, dzwoni
Como as mechas macias do cabelo, lírios dela cheiram tão forte,Jak włosów miękkich smugą, lilie z niej pachną tak mocno,
Que ele, curvado sobre a morte, aperta os dedos na arma,Że on, pochylony nad śmiercią, zaciska palce na broni,
E se levanta, ainda negro da poeira da batalha - sentindo,I wstaje i jeszcze czarny od pyłu bitwy - czuję,
Que os violinos tocam suavemente dentro dele, então ele vai devagar,Że skrzypce grają w nim cicho, więc idzie ostrożnie powoli,
Como se andasse por fios de luz, através do mar sussurrante da escuridãoJakby po nici światła, przez morze szumiące zmroku
E cada vez mais próxima está a suavidade parecida com nuvens brancas,I coraz bliższa jest miękkość podobna do białych obłoków,
Até que preencha o espaço e sinta sua voz suaveAż się dopełnia przestrzeń i czuje jej głos miękki
De pé em um silêncio imenso ao alcance da mão.Stojący w ciszy olbrzymiej na wyciągniecie ręki.
"Querido" - a canção murmura, então ele abraça os braços."kochany" - szumi piosenka, więc wtedy obejmą ramiona

A floresta cresce à noite. O abismo abreLas nocą rośnie. otchłań otwiera
Bocas enormes, devora e suga.Usta ogromne, chłonie i ssie.

Passaram, se perderam; a fumaça só sufocaPrzeszli, przepadli; dym tylko dusi
E um grito alto na névoa, na névoa.I krzyk wysoki we mgle, we mgle.

Só me tire dos olhosJeno wyjmij mi z tych oczu
O vidro doloroso - a imagem dos dias,Szkło bolesne - obraz dni,
Que as caveiras brancas rolamKtóre czaszki białe toczy
Por campos ardentes de sangue.Przez płonące łąki krwi.
Só mude o tempo aleijado,Jeno odmień czas kaleki,
Cubra os túmulos com o manto do rio,Zakryj groby płaszczem rzeki,
Limpe do cabelo a poeira da batalha,Zetrzyj z włosów pył bitewny,
Desses anos raivososTych lat gniewnych
A poeira negra.Czarny pył