Sakız Hanım Ve Mahur Bey

A Senhora do Chiclete e o Senhor Mahur

Sakız Hanım Ve Mahur Bey

Naquele bairro onde passei minha infânciaÇocukluğumun geçtiği o mahallede
Moravam numa casa antiga de madeira pintadaBaşı boyalı ahşap eski bir evde otururlardı
A Senhora do Chiclete e o Senhor MahurSakız Hanımla Mahur bey
Ela tinha a pele branquíssima e cabelos brancos como a neveBembeyaz tenli bembeyaz saçlıydı Sakız Hanım
Por isso chamávamos ela de Senhora do ChicleteZaten onun için Sakız Hanım derdik kendisine
Com suas mãos macias como algodão, tocava a gaitaPamuk gibi elleriyle kemençe çalardı
Seu marido, o Senhor Mahur, primeiro fazia charmeEşi Mahur Bey önce biraz nazlanır
Depois acompanhava a Senhora do Chiclete com o violãoSonra oda kanunuyla eşlik ederdi Sakız Hanım'a
Juntos faziam músicaBeraber meşk ederlerdi

Nas noites de verãoYaz akşamlarında
As cortinas se abriamAçılırdı perdeler
Das suas mãos cansadasYorgun ellerinden
As melodias fluíamDökülürdü nağmeler
Faz cerca de dois anosİki yıl kadar oluyor
Que o violão silenciou na velha casaÖnce kanun sustu eski evde
Alguns meses depois, a gaitaBirkaç ay sora da kemençe
E as cortinas da casa de madeira pintadaVe aşı boyalı ahşap evin perdeleri
Se fecharam para nunca mais abrirBir daha açılmamak üzere kapandı

Disseram que a casa seria vendida para outro jovemEvin satılacağı söylendi bir başka gence
Entrei e vi sobre um velho sofáGittim içeri girdiğimde eski bir koltuğun üzerinde
Um violão cabisbaixoBoynu bükük bir kanun
E a gaita triste encostada no violãoVe kanunun göğsüne yaslanmış mahsun kemençeyi gördüm
Pareciam dizer: não nos incomodemBizi rahatsız etmeyin der gibiydiler
Não tive coragem, me afasteiKıyamadım uzaklaştım

Quando o Senhor Mahur silenciou, as cortinas se fecharamMahur Bey susunca kapandı perdeler
Com a Senhora do Chiclete, aquelas melodias tristes acabaram.Sakız Hanımla bitti o hüzünlü nağmeler