Drzewa Dawno Zmarły

Árvores já se foram

Drzewa Dawno Zmarły

Floresta negra, escuridão morta, dia sem um pouco de luz.Czarny las, martwy mrok, dzień bez odrobiny światła.
Névoa espessa gira, sufocando qualquer som com branco.Gęsta mgła kłębi się, bielą dławiąc wszelki dźwięk.

Há um murmúrio sob as camadas do silêncio - sombrio, ameaçador, perfumado no inverno. Do mato, ele puxa o frio subterrâneo - plantas mortas ...Pod warstwami ciszy faluje pomruk - ponury, złowieszczy, pachnący zimą. Od runa ciągnie podziemnym chłodem – umarłe rośliny...

Você gritou na escuridão até a escuridão aparecerKrzyknąłeś w głąb ciemności, aż zawrzała czerń,
e a resposta é silenciosa, a floresta é ainda mais insistente.a w odpowiedzi milczy las wciąż natarczywiej.
O vazio atinge os sentidos, a noite cobre os olhos,Pustka poraża zmysły, noc zasnuwa oczy,
como um cego - mãos estendidas no nada.jak ślepiec - ręce naprzód w nicość wyciągnięte.
Em desespero, uma mão no nevoeiro procura uma maneira,W rozpaczy szuka drogi dłoń w mgle zanurzona,
um coração faminto geme por uma mordida de luz.o okruch światła jęczy wygłodniałe serce.

Relaxar, latir sob os dedos, piscar - um pensamento inconcebível,Chłód, pod palcami kora, błysk - myśl niedomyślana,
mas no fundo você não sente o ritmo do suco.lecz w głębi nie wyczuwasz rytmu pulsu soków.
Tudo o que vivia em carvão virouWszystko co kiedyś żyło w węgiel obrócone
e nada responde ao toque aterrorizado.i nic nie odpowiada na struchlały dotyk.
Dedos fracos deslizam pela casca morta.Omdlałe palce suną w dół po martwej korze.

O silêncio é neblina, as árvores estão mortas há muito tempo.Ciszą jest mgła, drzewa dawno zmarły.
Não há outro ser vivo neste sonho.Nie ma w tym śnie innej żywej istoty.
Presas de troncos petrificados ficam fora do nevoeiro,Kły skamieniałych pni wystają z mgły,
frio como sepulturas.zimne jak groby.
Ele puxa seus pensamentos, seus pés através de sonhos,Ciągnie twe myśli, twe stopy przez sny,
a trilha que você seguiu milhares de vezes,szlak, którym szedłeś już tysiące razy,
caminho esculpido em sangue,ścieżka wyryta, spisana we krwi,
na memória do corpo.w pamięci ciała.

Continue em frente, embora suas pernas sejam pesadas como chumbo,Przesz naprzód wciąż, choć nogi ciążą ci jak ołów,
até você crescer paredes de pedra branca.aż wyrosną przed tobą białe kamienne mury.
Suba as escadas tortuosas da torre, assustando pássaros adormecidos.Po krętych schodach wieży, płosząc uśpione ptaki.
No pico, o vento das montanhas, o vento das montanhas.U szczytu wiatr od gór, jodłowy wiatr od gór.

Você ficará aqui até a hora de morrer novamenteZostaniesz tu, dopóty przyjdzie czas by umrzeć znów,
afundar no nada novamente, derreter em branco,w nicości znów utonąć, rozpłynąć się w bieli,
e vá novamente onde o caminho continua sem fimi znowu iść, gdzie ścieżka dąży nieskończona,
na torre para olhar o mundo distante,na wieżę, by spoglądać na daleki świat ,
onde a vida arde em distâncias alienígenas azuladas,gdzie życie tli się w obcych niebieskawych dalach,
onde esta vida você nunca saberágdzie jest to życie, którego nigdy nie zaznasz,
onde está essa vida que não era pra vocêgdzie jest to życie, kóre nie było dla ciebie,
um mundo que nunca lhe pertencerá.świat co nigdy nie będzie do ciebie należeć.

Ele puxa seus pensamentos, seus pés através de sonhos,Ciągnie twe myśli, twe stopy przez sny,
a trilha que você seguiu milhares de vezes,szlak, którym szedłeś już tysiące razy,
caminho esculpido em sangue,ścieżka wyryta, spisana we krwi,
na memória do corpo.w pamięci ciała.
Você levanta a cabeça ao vento,Unosisz głowę wysoko na wiatr,
você engole o absinto do seu orgulho e por últimoprzełykasz piołun swej dumy i trwasz,
até o círculo morto recomeçar em vãoaż martwy krąg wznowi daremny bieg,
vai repetir tudo.wszystko powtórzy.

Mesmo se você pudesse voltar no tempo, viria aqui novamente.Nawet, gdybyś mógł cofnąć czas, przyszedłbyś tu znowu.
Para um sacrifício para aqueles que não precisam,Na ofiarę dla tych, którym jest niepotrzebna,
um sacrifício para a eternidade que é por nadaofiarę dla wieczności, która ma ją za nic,
e para os deuses mortos viraram pó,i dla umarłych bogów obróconych w proch,
e para cinzas surdas,i dla głuchych popiołów,
na qual não há salvação.w których nie ma zbawienia.

Hoje ainda estou ouvindoDziś jeszcze to ja słucham,
adeus calor distante,żegnam dalekie ciepło,
tremendo como uma chama fracadrżące jak wątły płomyk
em torno de corpos mortais.wokół śmiertelnych ciał.
E eu vejo uma vastidão friaI widzę zimny ogrom
céu vazio quepustego nieba, które
ele é indiferente para nós,kładzie się na nas obojętne,
fazendo tudo isso ...czyniąc to wszystko tak...