Pod Lodem

Sob o gelo

Pod Lodem

... e o vento lambe as feridas da terra,... a rany ziemi liże wiatr,
ossos desintegrados acariciam a neve.skruszone kości pieści śnieg.
Com o silêncio das estrelas através da alma olha para o gelo,Milczeniem gwiazd wskroś duszy patrzy lód,
através dos corpos da morte transparentepoprzez ciał przezroczystą śmierć
O vento lambe suas feridasWiatr liże twoje rany,
o mundo volta ao seu ventre.świat wraca do swego łona.
Fragmentos de cadáveresDrobiny ciał umarłych
em um imenso corpo de terra.w ziemi ogromnym ciele.
O gelo olha para o animal.Lód patrzy spojrzeniem zwierzęcia.
Essa dor estará com você até o fimTen ból będzie z tobą do końca,
até o mundo acabar, até o tempo acabar,aż skończy się świat, aż zamknie się czas,
Os fogões do sol extinguem a noite.wygasi noc piece słońca.
É o fim do mundo, é o fim de nósTo koniec świata, to koniec nas
e escuridão cairá no meio do dia.i zstąpi ciemność w środku dnia.
É o fim do mundo, o tempo morto congelaTo koniec świata, zastyga martwy czas
inverno o céu se abriu - as bocas silenciosas das estrelas.zima niebo otworzyła – nieme usta gwiazd.
A Terra leva a vida em silêncio,Ziemia wiedzie życie w bezruch wód,
no estado liquefeito inicial,w prapoczątku upłynniony stan,
os transforma em germes de sonhos futuros,zmenia je w zarodki przyszłych snów,
nos consumiu para conceber um novo mundo.pochłonęła nas by począć nowy świat.
Gelo acima de nós - visão morta.Lód nad nami - nieba martwy wzrok.
Fundo - água, dissolução de formas.Dołem – woda, rozpuszczenie form.
O mundo conhecido cairá morto neleZnany świat upadnie martwy w nią
e dormirá sob o gelo para sempre.i na zawsze już pod lodem będzie spać.
Solidão sem fundoSamotność bez dna,
neste sacrifício de inverno.ta zimie złożona ofiara.
Nos lábios - gosto vazio,Na wargach - pustki smak,
provar no silêncio da eternidade.smak w ciszy wiecznotrwania.
Céu mudo quando acabarNieme niebo, gdy kona
tenha pena da neve com uma estrela.lituje się śniegu gwiazdą.
O universo entra em silêncioWszechświat odchodzi w ciszę,
ainda perfeição.nieruchomą doskonałość.
É o fim do mundo, é o fim de nósTo koniec świata, to koniec nas
e escuridão cairá no meio do dia.i zstąpi ciemność w środku dnia.
É o fim do mundo, o tempo morto congela.To koniec świata, zastyga martwy czas.
O brilho que sai apaga-se no céu vazio dos olhos.Gaśnie w pustym nieba oku odchodzący blask.

Gelo acima de você - visão morta do céu,Lód nad tobą - nieba martwy wzrok,
diluição, dissolução de formas.dołem woda, rozpuszczenie form.
Você também cairá morto nelaTakże ty upadniesz martwy w nią
e você dormirá sob o gelo para sempre.i na zawsze już pod lodem będziesz spał.

Entrando silenciosamente na quietude das águas,Odchodzący cicho w bezruch wód,
no status inicial liquefeito.w prapoczątku upłynniony stan.
Eles devoraram você a conceber novamentePochłonęły cię, by począć znów,
quando você vai dormir sob o gelo para sempre.gdy na zawsze już pod lodem będziesz spał.

"Alguns anos morrendo sua sombra balançará sobre a sepultura,"Lat kilka umierający twój cień będzie kołysał się nad mogiłą,
como o sêmen de cardo capturado em seu próprio raio.niby ostu nasienie zaczepione o własny promyk.
Os anos passarão tranquilamente com tempo chuvosoLata przeminą cicho w słotach i pogodach,
em uma doce melodia chamada "tudo passa".w słodkiej melodii, która się nazywa „wszystko mija”.
Você olhará com olhos semicerrados sob o salgueiro bifurcado.Będziesz patrzył niezamykającymi się oczyma spod rosochatej wierzbiny-
Você estará queimando no túmulo com uma luz azul todas as noites de todas as almasBędziesz palił się na grobie błękitnym światełkiem w każdą noc zaduszną-
apesar da chuva, eu explodo o vendaval -mimo ulewę, wichurę zawieję –
E então uma vez - a primavera sopra -A potem razu pewnego – wiosna dmuchnie –
e você estará livre. "i ulecisz wolny."
[Józef Czechowicz 'Na Morte'][Józef Czechowicz „O śmierci”]