Baldur

Baldur

Baldur

A memória queima, eu lembro bemMinningin svíður, ég man þetta vel
A perda que me trouxe a raivaMissinn sem skóp hjá mér reiðina
A multidão de desgraçados que rastejou pela areiaSkaðræðislýður sem skreið yfir mel
Meu amado foi levado para HelSkarinn minn fríður var dreginn um Hel
Óðinn, que espera, agora oculta minha linhagemÓðni, sem bíður, nú ætt mína fel

Com certeza eu estava sofrendo, perdido e confusoVíst var ég kvalinn og visinn og sljór
Um insensato subiu a colinaVitstola hljóp upp á heiðina
Meio que eu estava louco quando jurei vingançaHálf- var ég galinn er hefnda ég sór
Olhei para meu vale, me despedi e fuiHorfði á dalinn minn, kvaddi og fór
Paralisado, nu, mas guiado por ThorLamaður, kalinn en leiddur af Þór

A colina era altaHá var heiðin
Fome e escuridãoHungur og myrkur
Mas eu continuei a andarEn áfram arkaði
O caminho era longoLöng var leiðin
Minha força era poucaLítill minn styrkur
Quando deixei minhas marcasEr spor mín markaði

A criatura cortadaSkepnan skorin
A desgraça se abriaSkaðræðisópin
Então Hel finalmente recuouþá Hel loks hörfaði
Com certeza na primaveraVíst á vorin
Os gritos e as vozesVeinin og hrópin
Ecoam da vigia perto do túmulo de BaldurBerast frá vörðu við Baldurs haug

Nunca poderei entender a dor que veioAldrei mun skilja þann skaða sem hlaust
Os gritos de terror e a angústiaSkelfingarópin og neyðina
Com vontade de um covarde, você quebrou seus ossosNíðings- með vilja þú bein þeirra braust
Meus filhos não me aquecem neste outonoBörnin mín ylja mér ekki í haust
Quero esconder as tristezas, em Týr coloco minha confiançaSorgir vil hylja, á Tý legg mitt traust

Asgard me trouxe de volta até vocêÁsgarður teymdi mig aftur til þín
Um fraco clarão iluminou o caminhoörmagna glóp lýsti leiðina
O lobo me sonhou, então uma visão sombriaVarginn mig dreymdi, þá válegu sýn
Cautelosamente guardei onde o sol nunca brilhaVandlega geymdi hvar sól aldrei skín
A traição flui de Loki até mimLævísin streymdi frá Loka til mín

O sangue ferventeBrennheitt blóðið
Desceu em torrenteBunaði niður
Quando Vör nos visitouEr Vör oss vitjaði
O som altoHávært hljóðið
Gritos e barulhoHryglur og kliður
Quando o ventre se despedaçouEr búkinn brytjaði

Os corpos por muito tempoLíkin lengi
Jaziam junto à pedraLágu við steininn
Então os deuses nos enterraramÞá goðin grófu oss
Meninos mortosDána drengi
Enterraram os ossosDysjuðu beinin

E eu reconheci a forçaOg ég þekktist þrekið
Quando partiþegar ég hélt af stað
Com promessas eu me comprometiVið hef ég tryggðum tekið
Firme eu vou ao larTraustur ég ríð í hlað

Você chegou ferido e machucadoÞú komst særður og sár
Tudo estava despedaçadoSundrað var allt þrekið
Sob a mão da colinaUndir heiðninnar hönd
Encontrou um lugarHefur fundið stað
O martelo de Thor e seus desejosHamar Þórs og hans þrár
Thrym não poderia suportarÞrymur gat ei tekið
Esses laços ensanguentadosÞessi blóðslegnu bönd
Você deve levar para casaBera skalt í hlað

Viking no crepúsculoVíkingur á vorkvöldi
Valente, chama ÓðinnVaskur kallar Óðin
A porta se abre entãoHallar- opnast hliðin þá
Cante este poemaHerma þetta ljóðin

Baldur é o nome do homemBaldur heitir bóndinn
Que está preso nos versosSem bundinn er í ljóðin

Finalmente passouLoks er liðinn
O peso da memóriaLöstur úr minni
Agora os caminhos aparecemNú birtast brautirnar
Encontro a pazFinn ég friðinn
Liberto minha menteFrelsa mitt sinni
Agora os desafios se calamNú þagna þrautirnar

A colheita se acalmaSláttur slaknar
Sleipnir me despertaSleipnir mig vekur
Heimdall me saúdaMér heilsar Heimdallur
Valhalla despertaValhöll vaknar
Ela me recebeVið mér hún tekur
E todo o Reino dos DeusesOg Goðheimur gjörvallur

Corramos em direção aos heróis com o escudoHlaupum móti hetjum með skjöldinn
Os homens se levantam novamente à noiteHalir rísa aftur á kvöldin
A desgraça, se ela lutar pelo poderBölsýnin, ef berst hún um völdin
Deve ser expulsaBurtu skal flæmd

Vamos brindar com as bebidas de HeiðrúnHöldum því að Heiðrúnarveigum
Encher os chifres, levantar e esticarHornin fyllum, lyftum og teygum
Sæhrímnir para comer nós temosSæhrímni til átu við eigum
Nenhum recipiente vazioEngin trog tæmd

Bem-vindo sejaVelkominn vertu
Bem-vindo, vikingVelkominn víkingur
Bem-vindo, portador da morteVelkominn víga valdur
Bem-vindo, amigoVelkominn vin

O herói carregou seus ossosHetja hefur beinin sín borið
Baldur ainda olha para a primaveraBaldur horfir þó út í vorið
Seu semblante é constante e leveLátlaust fas og létt er hans sporið
Ele partiu com dignidadeLést hann með sæmd