Yaşıyordu Şehir

Yaşıyordu şehir
Durmaksızın
Bize hiç aldırmaksızın
Kent kötülükleriydi
Yolumuzu kesen
Gözyaşımıza bakmaksızın
Gençtik heyecanlıydık gözümüz kara
Biz laftan
Anlamazdık

Esti rüzğar bilinmedik sokaklarda
Kaybolmanın tadına vardık

Kaçıp parantez açtık
Kendimize
Koskoca bir dünya
İkimize

Tıkadım kulağımı
Attım gözlüğümü
İsterdim ki bu rüya bitmesin
Yaktım gemileri
Çok yol aldım
Geri dönüşüm yoktu
Soyundum önünde dokunmak güzel
Korkmadan kusurlarımdan

Bir amazondun sen
Vahşi bir ata binmiş
Uçardın enginlere doğru

Sen özgürüm derdin
Ben sana esir
Ve belki ben bu yüzden
Kahroluyordum

Biz kendi romanlarımızı
Yorulmadan yazarken
Kendi sinemalarımızın
Başrol oyucusu olmuştuk

Sen özgürüm derdin
Ben sana esir
Belki ben bu yüzden
Kahroluyordum

Yaşıyordu şehir yaşıyordu
Durmaksızın
Biz kendi romanlarımızı
Yorulmadan yazarken
Kendi sinemalarımızın
Başrol oyucusu olmuştuk