Meisje in Engeland

In de uren van de middag
Als de zon naar het westen draait
Zou hij jou dan kunnen zien
Daar in de heuvels
Met je haren als een sluier
Goud dat in de wind verwaait
Met een varen in je handen
Langs het Meer van Ambleside
Als misschien de grijze deken
Van de regen openwaait
En het bergland wordt nog groener
Langs het Meer van Ambleside
Zou jij dan nog dezelfde zon
Als ik zien schijnen

Dit is misschien geen lied voor jou
Dit is misschien te laat geschreven
Maar ik bleef hier in dit land van kou
En waar ben jij gebleven

Jaren later zijn de gaten
In mijn geest nog niet gedicht
En ik kijk er nog doorheen
Naar het land van vroeger
Waar we liepen in de regen
Samen in het groene licht
Ik hield al mijn domme aandacht
Veel te lang op jou gericht
En ik zag de hete tranen
Van de wind op je gezicht
Toen ik jou voorzichtig kuste
Hield je stijf je ogen dicht
Met de trein ben ik voorgoed
Van jou vertrokken

Dit is misschien geen lied voor jou
Dit is misschien te laat geschreven
Maar ik ging terug naar dit land van kou
En jij bent daar gebleven

Op een warme zomeravond
Met mijn vrienden en mijn vrouw
Komt jouw brief
Dat je weer terugkeert in september
En op deze warme avond
Sluit ik het venster voor de kou
Uit het westen komt de regen
En de lucht wordt kil en grauw
En ik vlucht weer naar mijn vrienden
In het huis waarvan ik hou
De allerlaatste vlinder
Spelt ik op mijn eigen mouw
Laat dit feest
Tot in de vroege ochtend duren

Dit is misschien geen lied voor mij
Dit is misschien te laat geschreven
De tijd die komt, die gaat voorbij
Maar waar ben jij gebleven

Dit is misschien geen lied voor mij
Dit is misschien te laat geschreven
De tijd die komt, die gaat voorbij
Maar waar ben jij gebleven