Uttjent

Fortids redskap i rusten avmakt
Gamle spår fryst i is
Stilt i skauen nå
Der vi høgde på gammalt vis

Vi var menn ta skauens makt
Dreiv tømmer i vindens skugge
Ba ei stille bønn
For døm mektige trea vi høgde

Langli-kara enda sine daer her
Døm gjekk ut ei novembernatt
Je leita og leita
Men såg døm aldri att

Kun et fjernt minne er døm nå
Alt døm lærte på sin veg
Skauens skikk og bruk
Det er viten som dauer med meg

Sovna inn på salig hvilestad
Nedgravd på moseseng nær randa ta lia
Borte for evig og alltid
Ingen tårer for den siste mann' ta skauen

Et tre igjen på dau manns stad
Ei sliten bjørk i ensom majestet
Skauen gir og skauen tar
Slik det har vøri i all evighet

Alt vi gjorde har visna vekk
Lagt ned i ei stille grav
Sjøl om sorga har stilna
Takker je for det skauen gav